Milusi jesteś. Ludziom na ulicy też tak grzecznie odpowiadasz jak Ci zwrócą na coś uwagę, na przykład na fakt, że nieco generalizujesz? Vivat Internet, vivat anonimowość... Dalszej dyskusji mi się odechciało.
Ludzie na ulicy raczej nie zwracają mi uwagi. Najczęściej proszą o drobne. Natomiast moich dyskutantów stać zazwyczaj na bardziej precyzyjną wypowiedź niż "słucham?".
Okazuj kulturę, spodziewaj się kultury. To chyba tak działa.
Ilość sprzedawanych książek w żaden sposób nie wyznacza tego, co jest literaturą głównonurtową, a co nie. Dobrym przykładem jest horror/powieść goycka - w swoim czasie były niezwykle popularne i każdy bez mała je czytał, a mainstreamem nie były. W owym czasie za "poważną literaturę" uznawano przeróżne traktaty naukowe. Jak najbardziej da się określić czym w danej chwili literatura głównonurtowa jest, a czym nie jest.
Nie, serio. Coś Wam tam chyba naprawdę zamotali na tych zajęciach. Kto powiedział, że mainstream = "poważna literatura"? Owszem, niekiedy tak, ale to wcale niekonieczne. Definicja mainstreamu zaczyna się od wszystkiego tego, co typowe i reprezentowane przez największą grupę twórców, na wąskim, chudziutkim realizmie kończąc. Wszyscy jesteśmy na studiach i obaj wiemy, że co pojęcie to osiem definicji i szesnastu profesorów.
Ba, istnieją nawet stosowne źródła - polecam uczoną książkę o Neo-Baroku autorstwa niejakiego Gregga Lamberta.
Wieje nudą. Ledwo przedarłem się przez wstęp (odnoszę wrażenie, że to jedna z tych książek, po której wcale nie jesteś mądrzejszy, ale zaczynasz gardzić ludźmi, którzy do swojej niewiedzy nie doszli równie ciężką pracą - kogo na Boga interesują spory a propos genezy słowa Barok?). Swoją drogą, w całej książce ani razu nie pada słowo "mainstream".
)