Latest post of the previous page:

Andrzej Pilipiuk pisze: 850 tyś w 3 miesiące to nawet jak dla mnie tempo iście stachanowskie.

Mnie wyszło 1,430,000 w 6 miechów.
Czyli połowa historii...

Pisanie to jednak nie jest świetna zabawa. Cechą najlepszej zabawy jest pewna "bezmyśl", nieświadomość.

Co więcej, od pisania nie ma odpoczynku. Nawet jeżeli fizycznie nie piszesz, to nie ma czasu wolnego od myślenia od pisania, choćbyś chciał, by było inaczej.
Oczywiście, mówię o sobie, ale wiem, że nie jestem odosobnionym przypadkiem.

Andrzej Pilipiuk pisze:Augusta: 850 tyś w 3 miesiące to nawet jak dla mnie tempo iście stachanowskie. Tylko pogratulować.

Walcz. Pisz kolejną. Bądź gotowa iść za ciosem.

Andrzeju
Po tej napisałam 75% drugiej cześci, kolejna to był prawie okrągły milionik, później następna 550 i druga część tejże (czyli jakieś 300 na ten moment). Jestem gotowa, bo Eperu wkrótce ląduje w księgarniach, za trzy tygodnie wysyłam do wydawnictwa (jeszcze nieukończony) II tom, obyczajówka milionówka już też jakoś sobie radzi. A i ten trzeci temat może się uda gdzieś ulokować

Jedno wiem na pewno: na laurach spoczywać nie zamierzam

[ Dodano: Śro 17 Cze, 2015 ]

Kamiko pisze:

Andrzej Pilipiuk pisze: 850 tyś w 3 miesiące to nawet jak dla mnie tempo iście stachanowskie.

Mnie wyszło 1,430,000 w 6 miechów.
Czyli połowa historii...

Pisanie to jednak nie jest świetna zabawa. Cechą najlepszej zabawy jest pewna "bezmyśl", nieświadomość.

Co więcej, od pisania nie ma odpoczynku. Nawet jeżeli fizycznie nie piszesz, to nie ma czasu wolnego od myślenia od pisania, choćbyś chciał, by było inaczej.
Oczywiście, mówię o sobie, ale wiem, że nie jestem odosobnionym przypadkiem.

Tempo pisania to chyba bardzo osobnicza kwestia. Jeden pisze szybciej, inny wolniej. Dla mnie to świetna zabawa, może dlatego, że utrzymuję się z zupełnie innej aktywności

Augusta pisze:
Jedno wiem na pewno: na laurach spoczywać nie zamierzam

Daj Ci Panie Boże, tylko, że to akurat nie zależy tylko od Ciebie. O wielu kwestiach zadecyduje sukces lub porażka debiutanckiej powieści.

Navajero pisze:

Augusta pisze:
Jedno wiem na pewno: na laurach spoczywać nie zamierzam

Daj Ci Panie Boże, tylko, że to akurat nie zależy tylko od Ciebie. O wielu kwestiach zadecyduje sukces lub porażka debiutanckiej powieści.

Tylko tu potrafią tak podnieść na duchu, że nigdzie indziej

No ja trzymam kciuki za sukces

O wielu kwestiach zadecyduje sukces lub porażka debiutanckiej powieści.

Z pewnością ma to duże znaczenie, ale wydaję mi się, że rzadko kto odnosi sukces swoim debiutem. Raczej zostaje dostrzeżona któraś z późniejszych pozycji wydawniczych i wtedy te wcześniejsze też mają popyt. Tak było na przykład z Danem Brown i na pewno z większością autorów. No ale może mam za mało wiedzy, żeby się na taki temat wypowiadać...

Większość tych, którym się powiodło, odnosi. Zdecydowana większość. Oczywiście ten "sukces" nie musi od razu oznaczać literackiego Nobla, wystarczą pozytywne recenzje i niezła sprzedaż. Niemniej jednak to ważne. Dlatego ostrzegam, żeby nie debiutować pochopnie. Bo rzadko kto dostaje drugą szansę.

Dlatego ostrzegam, żeby nie debiutować pochopnie. Bo rzadko kto dostaje drugą szansę.

Cenna rada. Można sobie przykeić jakąś niepotrzebną etykietkę.

Jeszcze jak można...

Augusta: widzę tu trochę problem wysokości zawieszenia poprzeczki - druga książka nie powinna być znacząco cieńsza od pierwszej.

Najlepiej ustalić sobie pewną normę objętościową i się jej trzymać.

W przypadku serii niegłupio jest każdy kolejny tom robić ciut grubszy - co dobrze widać na przykładzie harrego pottera.

*

Powiedzmy tak: nienadzwyczajna sprzedaż debiutu w warunkach gdy można w szybkim tempie pchnąć koleją książkę autorki nie przesądza o zarzuceniu projektu.

Tylko trzeba pisać w miarę dobrze by wydawca uwierzył w potencjał nazwiska do tego w szybkim tempie i regularnie.

Dla każdego wydawnictwa optymalnym autorem jest ktoś taki jak ja - lojalny, pracowity długodystansowiec, który do tego pisze lepiej lub gorzej ale nie poniżej pewnego poziomu.

Andrzeju, w zasadzie zgadzam się ze wszystkim, co napisałeś. Mało tego, dokładnie tak robię. II tom Wędrowców będzie ciut obszerniejszy, niż pierwszy (też dosyć konkretny). Moja druga propozycja wydawnicza była o 150tys. obszerniejsza od I tomu cyklu o Wędrowcach. A co do trzeciej serii, tę dostosowałam do kanonu (czyli do podobnych gatunkowo).

Planuję objętość powieści i staram się jej pilnować.

To ja mam jeszcze jedno pytanie: co piszecie czytelnikom w dedykacjach? ;D

Jeśli człowiek stara się, żeby za każdym razem dedykacja była niebanalna, zabawna, inteligentna i równocześnie "od ręki", to (mnie osobiście) zwykle kosztuje to więcej trudu (mąk twórczych) niż przy napisaniu powieści... Dobrze chociaż, że trwa dużo krócej...

Ja zawsze pytam "Co ci wpisać"?

Niestety, ludzie zwykle odpowiadają "Co tam uznasz"...

Margita pisze:To ja mam jeszcze jedno pytanie: co piszecie czytelnikom w dedykacjach? ;D

Życzę miłej lektury, albo wielu wrażeń, emocji
To chyba najbardziej popularne życzenia.
BTW moje Eperu jest takie grubaśne, że strasznie niewygodnie się pisze :(
A już, gdy ktoś patrzy mi na ręce, okropieństwo.

Ja piszę dla kogo i walę podpis.
Chyba że ktoś chce z jakiejś konkretnej okazji

jak kolejka krótsza to rysuję konika.
I wrzucam każdemu kalendarzyk