W USA i na wyspach jest to chyba popularne, ale jak jest z tym u nas, w Nadwiślańskim Kraju?

W ogóle nie jest - gadaliśmy o tym - pogrzeb w starych tematach - ni się nie zmieniło...

Imo niepotrzebne utrudnianie sobie samemu sprawy, bo w Polsce agent ci w sumie niepotrzebny. W krajach anglojęzycznych - o ile się orientuję - istnieje rodzaj przymusu posiadania takowego, żeby wydawcy traktowali autora poważnie (ale tu więcej pewnie powie Marcin, który się tam próbuje przebijać).
Także u nas niepopularne.

W USA i UK w największych wydawnictwach przyjmują teksty wyłącznie od agentów, w pozostałych krajach anglojęzycznych większość autorów obywa się bez agentów.

Agent wykonuje sporą część pracy, którą kiedyś byli obciążeni wydawcy - dokonuje wstępnej selekcji. Może wynegocjować bardziej korzystne warunki umowy dla autora. Za dobrego agenta jest uważany taki, któremu udaje się załatwić kontrakt na ok. połowę tekstów.
Podstawowy problem związany z działalnością agentów polega na tym, że każdy może nim zostać, najlepsi są prawie nie do zdobycia, słabi będą raczej przeszkadzać, a wielu jest nieuczciwych.
Niektórzy ludzie, ja również, nie lubią pośredników.

przede wszystkim polskie honoraria są zazwyczaj zbyt dziadowskie by się nimi dzielić

No tak. Biorąc procent od dziadowskiego procentu, taki agent w Polsce musi między jednym spotkaniem a drugim żebrać pod Biedronką.

E, nie koniecznie - tylko musiałby obsługiwać 50-60 autorów.

W Polsce jest inna kultura kontaktów z wydawcą, bywają one bardziej bezpośrednie, np. w USA telefonowanie do wydawców jest zazwyczaj niewskazane. Agent stanowi dodatkową zaporę, zapewniając względny spokój pracownikom wydawnictw.

Marcin Dolecki pisze:W USA i UK w największych wydawnictwach przyjmują teksty wyłącznie od agentów, w pozostałych krajach anglojęzycznych większość autorów obywa się bez agentów.

To nie do końca prawda, przynajmniej w przypadku fantastyki - z pamięci mogę podać chociażby TOR i Penguin, które przyjmują teksty bezpośrednio od autorów (chyba, że coś się w ciągu ostatnich kilku miesięcy zmieniło). Z "mniejszych" również Baen, a Angry Robot ogłaszał do tej pory raz do roku "otwarte drzwi".

Irlandzki Penguin przyjmuje od autorów (tak przynajmniej było w zeszłym roku), Penguin w US i UK wyłącznie od agentów, pozostałe z wymienionych przez Ciebie - także od autorów (wysyłałem do nich wszystkich).

Andrzej Pilipiuk pisze:przede wszystkim polskie honoraria są zazwyczaj zbyt dziadowskie by się nimi dzielić

Też uważam, że honoraria w Polsce są beznadziejne, a właściwie to nakłady, nawet bestselerowe, nie są powalające (o przeciętnych, z finansowego punktu widzenia, szkoda w ogóle gadać). Ale właśnie dlatego ja zdecydowałem się podpisać umowę z agencją literacką, która szuka wydawcy dla moich wypocin. Po prostu doszedłem do wniosku, że skoro już poświęciłem ponad rok na pisanie powieści, to byłoby bez sensu angażować się jeszcze czasowo i emocjonalnie w szukanie wydawcy- bo możliwe do zarobienia na tym pieniądze nie są tego warte. Wolę swój czas poświęcić na co innego. I wcale niekoniecznie na pisanie. Zrozumiałem, dzięki temu forum właśnie, że z tym pisaniem nie ma co się tak szarpać, bo skoro tak popularny pisarz, jak Andrzej, pracujący jak wół, zarabia trochę ponad przeciętną w tym kraju, to... nie warto pisać dla pieniędzy. Jest przecież mnóstwo innych, dużo lepszych i pewniejszych sposobów na wzbogacenie. Ja osobiście upatruję swojego sukcesu finansowego we własnej firmie. I o ile rozwój swojej firmy mam zaplanowany na lata i wiem, że jeśli wszystko będzie szło zgodnie z planem, to za kilka lat będę, no, powiedzmy bardzo bogaty, to w przypadku pisania, którego wcale nie chcę zaprzestać, wiem, że jeśli będę się też rozwijał zgodnie z planem i wydam kilka książek i być może one nawet zdobędą jakąś tam popularność, to ja finansowo będę przeciętniakiem co najwyżej. A ponieważ bardzo lubię pieniądze i nie chcę klepać biedy za średnią krajową, pisanie dla pieniędzy zdecydowanie odrzucam. I właśnie dlatego przydaje się agent, co należało udowodnić.

już się chwaliłem że zarabiam jak szwedzki drwal
aczkolwiek przypuszczam że szwedzki drwal to sobie stawia domek w technologii fińskie gdzieś w szwedzkim w lesie nad jeziorem a ja kurde chciałem mieszkać w mieście to i kredyty dały w kość...

Powiedzmy sobie szczerze: z czytelnictwem źle nie jest. Ludzie czytają i trend jest chyba delikatnie wzrostowy.

Paradoksalnie: Z rynkiem książki natomiast dobrze nie jest i przy takim terrorze fiskalnym i przy tak ubogim społeczeństwie dużych szans na rychłe zmiany nie ma.

Na pewno pomogłyby nam ekranizacje - byle nie tak dziadowskie jak ta wiedźmińska...
Znacznie bardziej pomogłyby nam zniesienie vat na książki, obniżka ZUS-u oraz możliwość wykupu lokali w których gnieżdżą się księgarnie...

Tego nie będzie.

Agenci literaccy mieliby dziś rację bytu gdyby utrzymały się pozytywne trendy z epoki "kaczyzmu". Ale po 7 latach degradacji i dewastacji rynku książki nie wyżywią się...

Andrzej Pilipiuk pisze:już się chwaliłem że zarabiam jak szwedzki drwal

A to przepraszam za zaniżanie Twoich dochodów do trochę ponad średnią krajową. Choć wciąż podtrzymuję swoje zdanie, że zbicie majątku na pisaniu w Polsce to raczej anomalia i jeśli komuś zależy na pieniądzach, to nie powinien się specjalnie łudzić, że praca literacka mu je przyniesie.

zdecydowanie nie jest to dobry czas na uprawianie tego zawodu.
Ja na swoje szwedzko-drwalskie zarobki tyrałem jak dziki wół 19 lat.

Może zatem trzeba zrobić kurs operatora piły łańcuchowej certyfikowany przez UE, zaczepić się na parę miesięcy do zrywki żeby poznać zawód i kupować bilet na prom?

*

Co więcej na rynku księgarskim wszystko zmienia się tak dynamicznie że ja nikomu nie jestem w stanie zagwarantować ze wtopiwszy podobną ilość czasu dojdzie tu gdzie ja.

Pewne ścieżki już nie istnieją, pewne pociągi już odjechały.

*

W samej Szwecji też dzieje się coraz gorzej

Myślę, że niepotrzebnie wysyłasz ludzi za granicę. Wbrew marudzeniu o terrorze urzędników, horrendalnych podatkach i szalejącej biurokracji, uważam, że warunki do prowadzenia biznesu w Polsce są bardzo dobre. Drwalsko-szwedzkie zarobki miesięczne udaje mi się wyciągnąć pracując u samego siebie po 6,5 godziny dziennie, od poniedziałku do piątku, choć na razie wszystko reinwestuję i póki co nie mogę sobie pozwolić na uroki konsumpcji. Ale nie dla konsumpcji się prowadzi biznes, a po to, żeby cieszyć się tym, jak on się rozwija. Stawiam sobie poprzeczkę wyżej i za 5-8 lat chciałbym zarabiać kilka razy więcej. Uważam, że jest to w moim zasięgu, wiem, jak do tego dojść i czuję, że mi się uda. Uważam też, że prowadzenie własnego biznesu to zajęcie bardzo rozwijające, chyba nie mniej niż praca pisarska, i każdemu polecam.