Pochylam czoło w radosnym powitaniu!
: pt 11 mar 2011, 17:18
Niejeden rok upłynął, nim dotarłem na Weryfikatorium; pełen sprzecznych doznań i rozważań, przemierzałem kolejne zbiory ludzkiej kreatywności, aby uzyskać odpowiedzi. Ponad to, co mi umykało oraz to, o czym wiedziałem, nie pisano o moich tekstach niczego wartościowego. A pragnę wiedzy, której nie posiadam... Nietrudnym zorientować się, że ludzie weryfikujący tutaj opowieści twórców oferują coś więcej niż amatorsko zorganizowane grupy młodych pisarzy! Wydajecie się bodaj najwartościowszym dla nas punktem zaczepienia, dzięki któremu podołamy wyzwaniom literackiego rzemiosła.
Poddając się próbie zagoszczenia w tej świadomości twórczej katedrze, podzielę się literackim blogiem pisanym wespół ze znajomym. On w dużej mierze określa moje i jego wizje tworzenia sztuki, głównie prozy.
Starając się oddać w swoich opowieściach więcej niż tylko fabułę, sięgam za pośrednictwem wielu środków, w tym aluzji, do najbardziej cenionych przeze mnie twórców świata literackiego: Cortazar, Nabokov, Borges, Konwicki, Llosa, Marquez, Eco, Gombrowicz, Kafka, Schulz, Sapkowski... To oni bowiem nauczyli mnie, czym jest i czym może być rzemiosło pisarskie. Klucze, ukryte przejścia niejasnych korytarzy, mnogość płaszczyzn opowieści, próba hipertekstu w małej formie, eksperymenty rozwiązań problemów przed jakimi staje autor, zamiłowanie do wykorzystywania błędów i prowokacji to główne cechy tego, co piszę. Otwartość formy pozwala mi na skłonienie czytelnika do szerszego sposobu interpretacji prozy. Wychodzę poza ustalone ramy, chociaż wiem, jak trudno dotrzeć z takimi formami do szerokiego grona odbiorców. Być może osiągnę to dzięki warsztatowemu retuszowi, dyscyplinie literackiej, nad którą każdy musi pracować.
Oczekując pomocnej dłoni, wyciągam swoją w równym geście - wspierajmy się wzajemnie, aby czytelnictwo nie wymarło doszczętnie! Pozdrawiam wszystkich, którzy tworzą, szczególnie tych z zamierzeniami sięgającymi wyżej od pisarstwa rozrywkowego!
Poddając się próbie zagoszczenia w tej świadomości twórczej katedrze, podzielę się literackim blogiem pisanym wespół ze znajomym. On w dużej mierze określa moje i jego wizje tworzenia sztuki, głównie prozy.
Starając się oddać w swoich opowieściach więcej niż tylko fabułę, sięgam za pośrednictwem wielu środków, w tym aluzji, do najbardziej cenionych przeze mnie twórców świata literackiego: Cortazar, Nabokov, Borges, Konwicki, Llosa, Marquez, Eco, Gombrowicz, Kafka, Schulz, Sapkowski... To oni bowiem nauczyli mnie, czym jest i czym może być rzemiosło pisarskie. Klucze, ukryte przejścia niejasnych korytarzy, mnogość płaszczyzn opowieści, próba hipertekstu w małej formie, eksperymenty rozwiązań problemów przed jakimi staje autor, zamiłowanie do wykorzystywania błędów i prowokacji to główne cechy tego, co piszę. Otwartość formy pozwala mi na skłonienie czytelnika do szerszego sposobu interpretacji prozy. Wychodzę poza ustalone ramy, chociaż wiem, jak trudno dotrzeć z takimi formami do szerokiego grona odbiorców. Być może osiągnę to dzięki warsztatowemu retuszowi, dyscyplinie literackiej, nad którą każdy musi pracować.
Oczekując pomocnej dłoni, wyciągam swoją w równym geście - wspierajmy się wzajemnie, aby czytelnictwo nie wymarło doszczętnie! Pozdrawiam wszystkich, którzy tworzą, szczególnie tych z zamierzeniami sięgającymi wyżej od pisarstwa rozrywkowego!
