Dzień dobry! Cześć!
: czw 09 lip 2020, 07:36
Dzień dobry! Cześć!
Nie mówię „witam”, bo to nie mój teren, ale liczę, że podzielicie się przestrzenią z amatorką, którą niewątpliwie jestem. Piszę od kilku miesięcy. Po prostu któregoś dnia wstałam i zaczęłam.
Wiem, to żaden staż, warsztatu brak, a i pomyślicie może, że pychy dużo, że od razu się tu pcham. Nie mam ambicji na publikację. Pisanie po prostu przynosi mi ulgę i pozwala poukładać myśli. Trafiłam na to forum przypadkiem i zachłysnęłam się tekstami, które tu znalazłam. Proszę o pozwolenie, na legalne czerpanie z tego źródła. Trochę czuję się jak dzieciak na gałęzi, który cichaczem rwie jabłka, z nie swojego drzewa.
Na imię mi Dorota. Od kilku miesięcy, zaraz po przebudzeniu przeciągam się i kieruję paluch na guzik „ON” starego komputera. Zanim rozgrzeje się cud techniki, szoruję do kuchni po kawunię. Stawiam kubas obok monitora. Zasiadam, zanim zacznę twórczą przygodę, daję kilka minut kotu, na zainstalowanie się, na moich kolanach. Odpalam faję, biorę łyk kawy i próbuję spowolnić rozpędzone koło w mojej głowie. Czasem mam z tym trudność, bo praca w schronisku dla zwierząt, dostarcza mi niezapomnianych wrażeń, a ściślej mówiąc kontakt z bezdusznością ludzką. Mam niecałe 33 lata. Przez 31 uważałam palenie za szczyt głupoty. Podobno człowiek dziecinnieje z wiekiem. Najwyraźniej ja zaczęłam swój powrót do cielęcych lat bardzo wcześnie. Jestem fanką twórczości Rolanda Topora i taka też trochę jestem. Pokręcona.
Z góry przepraszam za błędy i proszę o przyjęcie do grupy.
Dorota
Autorka- nie pisarka.
Nie mówię „witam”, bo to nie mój teren, ale liczę, że podzielicie się przestrzenią z amatorką, którą niewątpliwie jestem. Piszę od kilku miesięcy. Po prostu któregoś dnia wstałam i zaczęłam.
Wiem, to żaden staż, warsztatu brak, a i pomyślicie może, że pychy dużo, że od razu się tu pcham. Nie mam ambicji na publikację. Pisanie po prostu przynosi mi ulgę i pozwala poukładać myśli. Trafiłam na to forum przypadkiem i zachłysnęłam się tekstami, które tu znalazłam. Proszę o pozwolenie, na legalne czerpanie z tego źródła. Trochę czuję się jak dzieciak na gałęzi, który cichaczem rwie jabłka, z nie swojego drzewa.
Na imię mi Dorota. Od kilku miesięcy, zaraz po przebudzeniu przeciągam się i kieruję paluch na guzik „ON” starego komputera. Zanim rozgrzeje się cud techniki, szoruję do kuchni po kawunię. Stawiam kubas obok monitora. Zasiadam, zanim zacznę twórczą przygodę, daję kilka minut kotu, na zainstalowanie się, na moich kolanach. Odpalam faję, biorę łyk kawy i próbuję spowolnić rozpędzone koło w mojej głowie. Czasem mam z tym trudność, bo praca w schronisku dla zwierząt, dostarcza mi niezapomnianych wrażeń, a ściślej mówiąc kontakt z bezdusznością ludzką. Mam niecałe 33 lata. Przez 31 uważałam palenie za szczyt głupoty. Podobno człowiek dziecinnieje z wiekiem. Najwyraźniej ja zaczęłam swój powrót do cielęcych lat bardzo wcześnie. Jestem fanką twórczości Rolanda Topora i taka też trochę jestem. Pokręcona.
Z góry przepraszam za błędy i proszę o przyjęcie do grupy.
Dorota
Autorka- nie pisarka.
Witaj 
