Latest post of the previous page:

Mniej więcej mam rozplanowane - zarys, fabuła. Potem to po prostu poszerzam, czasem coś jeszcze wpadnie do głowy i tak to się kręci.

Thana pisze:Ten koala mnie rozwala. Natychmiast zapominam, co miałam napisać i tylko się gapię na miśka.

Tak miało byc. To wszystko zostało dokładnie zaplanowane. W przeciwieństwie do mojej książki.

Ja raczej mam kingowsko. To znaczy, muszę podtrzymywać entuzjazm do pisania samym pisaniem. Poza tym nie potrafię wymyślać tak szczegółowo chyba. Pomysły wpadają zazwyczaj w trakcie samego procesu. Mam pomysł główny, pomysł na zakończenie (musi być, bo potrzebuję wiedzeć do czego zmierzam) i jakiś tam zarys struktury świata i to wszystko. Jako że moje idee wyrastają z koncepcji filozoficznych, to rzeczywistość się niejako sama wypełnia. Jeśli na przykład materia funkcjonuje w ten a nie inny sposób, to wszystko temu podlega, łącznie z bohaterami. Wsadzam jakąś postać w tę rzeczywistość i patrzę jak będzie funkcjonowała.

Tak jak napisałem wczoraj wieczorem, rzuciłem opowiadanie (miałem 31k znaków, ale nie miałem pomysłu na intrygę) i stwierdziłem, że opowiadania są jednak be. Za dużo myślenia, za mało pisania. Forma zbyt ważna w stosunku do treści. Itd.
No więc naskrobałem jakiś tam podstawowy plan książki (świat oparty o filozofię oczywiście) i wstukałem pierwsze 964 słów czyli 6683 znaków ze spacjami.
Dziwnie się zaczyna drugą w życiu książkę. Ciągle czuję się jakbym nic nigdy nie napisał. Bummer.

Niestety, muszę iść spać już, bo dziś mam nockę.
Pozdrawiam i życzę innym owocnego dnia,
Błażej

Błażej

Zagadka rozwiązana

Pomysły wpadają zazwyczaj w trakcie samego procesu. Mam pomysł główny, pomysł na zakończenie (musi być, bo potrzebuję wiedzeć do czego zmierzam) i jakiś tam zarys struktury świata i to wszystko.

To tak jak ta. Czasem nie panuje nad tym, co piszę, akcja sama się prowadzi

6683 znaków ze spacjami.

szacun spróbuję cię dziś przebić

Dziwnie się zaczyna drugą w życiu książkę. Ciągle czuję się jakbym nic nigdy nie napisał.

haha skąd ja to znam?

Ojojoj, zagalopowałem się trochę. Gud.

Wstukałem 8278 znaków czyli 1212 słów. Te 200 słów górki to rekompensata za ostatnie dwa dni pracy.

W sumie:
14967 znaków
2178 słów

Dwie rzeczy:

Piszę dalej swoją powieść. Ja wiem ze jest 8 rano, ale dla mnie jest jeszcze jakby wczoraj. Uroki prowadzenia nocnego trybu życia.
Dlatego porcja wczorajszo-dzisiejsza: 9069 znaków, czyli 1407 słów.
Razem:
3585 słów
24036 znaków.


Po drugie:
Wiem, że jest termin konkursu na powieść do 15.12.12, więc postanowiłem wyciągnąć z szuflady swoją starą powieść i zacząć ją poprawiać.
Dramat. Tragedia. Porażka.
Zaczynałem pisać ją na sprzęcie, który nie miał polskich znaków. Teraz nie wiem czy mi się chce w ogóle te polskie znaki wstawiać. Czuję, że nie ma sensu. Takie to jest beznadziejne. Szkoda czasu po prostu. Lepiej pisać dalej, a to niech zalega gdzieś w niezbadanych otchłaniach mojego dysku twardego.

Postęp niewielki, głównie dlatego, że jednak pokonałem swoje obrzydzenie do własnej twórczości i wziąłem się za poprawianie tej powieści z szuflady. Poza tym jeszcze czasem na studia te paręset słów trzeba wklepać.

Tak więc stoję na poziomie 4293 słów, a 28949 znaków.

Erythrocebus pisze:jednak pokonałem swoje obrzydzenie do własnej twórczości

Też na to cierpię! Jak to się pokonuje?

Nie mam pojęcia. Można dać do przeczytania jakiemuś znajomemu. Pochwali pewno i połechta nasze ego.
Pierwszy raz coś takiego poczułem. Chyba tylko czas leczy rany (w sensie, że na zajutrz nie miałem drgawek jak patrzyłem w ekran komputera, tylko lekkie mdłości ).

Thana pisze:

Erythrocebus pisze:jednak pokonałem swoje obrzydzenie do własnej twórczości

Też na to cierpię! Jak to się pokonuje?

Mnie się nigdy nie zdarzyło czuć obrzydzenia do własnej twórczości.
Czy to skutki zaawansowania pisarskiego, które przychodzi z czasem? Mam się bać?

anowi pisze:

Thana pisze:

Erythrocebus pisze:jednak pokonałem swoje obrzydzenie do własnej twórczości

Też na to cierpię! Jak to się pokonuje?

Mnie się nigdy nie zdarzyło czuć obrzydzenia do własnej twórczości.
Czy to skutki zaawansowania pisarskiego, które przychodzi z czasem? Mam się bać?

Jeśli o mnie chodzi, to na pewno nie ma nic wspólnego z doświadczeniem. Ja jestem nieopierzony bardzo.

Ogólnie to wydaje mi się, że to zależy bardziej od podejścia do swojej pracy. Chciałbym napisać coś super ekstra, a wychodzi to, co wychodzi. Moja jednodniowa depresja to zawód niespełnionego perfekcjonisty.

Jest też możliwość, że piszesz dobrze i jeszcze potrafisz na to patrzeć dość obiektywnie. W takim razie bym zazdrościł.

Mnie obrzydzenie zebrało raz, gdy po raz n-ty czytałam swoją powieść przed wysłaniem do wydawnictw, szukając w niej literówek i takich tam. Wtedy doszłam do wniosku, że nawet najciekawsza książka (;p) czytana dziesiątki razy pod rząd może doprowadzić do obrzydzenia;)
A co najciekawsze, gdy już po wysłaniu, na spokojnie przeczytałam powieść kolejny raz (już bez obrzydzenia), znalazłam jeszcze kilka przeoczonych błędów:/

Erythrocebus pisze:Jest też możliwość, że piszesz dobrze i jeszcze potrafisz na to patrzeć dość obiektywnie. W takim razie bym zazdrościł.

Wiem, że kiedyś pisałam bardzo źle i wiem, że teraz nie piszę już tragicznie.
Wiem też jednak, że do spojrzenia na własny tekst obiektywnie, potrzebuję przynajmniej kilku, jak nie kilkunastu dni odpoczynku.
Nie masz czego zazdrościć

Szalony Szczur pisze:Mnie obrzydzenie zebrało raz, gdy po raz n-ty czytałam swoją powieść przed wysłaniem do wydawnictw, szukając w niej literówek i takich tam. Wtedy doszłam do wniosku, że nawet najciekawsza książka (;p) czytana dziesiątki razy pod rząd może doprowadzić do obrzydzenia;)
A co najciekawsze, gdy już po wysłaniu, na spokojnie przeczytałam powieść kolejny raz (już bez obrzydzenia), znalazłam jeszcze kilka przeoczonych błędów:/

Pierwsze sto trzydzieści stron przerabiałam jakieś dziesięć razy. Przy piątym już zaczęłam mieć dość, więc odłożyłam na trochę dłużej niż kilka dni. Gdy wróciłam do tekstu, po raz kolejny chciałam pomóc swoim bohaterom piękniej się wypowiadać, by to z kolei pomogło im łatwiej przekonać czytelników o ich zaebystości

Ucichłem nieco, ale to dlatego, że u mnie po staremu.
W ilości słów stoję na wcześniejszym poziomie.
Poprawianie, poprawianie, poprawianie. Blee

wiem jak to jest ;,,c trzymaj się jakoś.

Erythrocebus, to napisz chociaż jak Ci poprawianie idzie.

Ale tak bez przeklinania?

Nie no, tak jak pisałem: nie miałem w tekście polskich znaków. Wczoraj skończyłem ich dodawanie (oczywiście schowały się pewnie jakieś "mowie" zamiast "mówię" - tych word nie znajduje).
Poprawiłem zapis dialogów (w trakcie pisania nie wiedziałem jak to się robi poprawnie - śmieszna rzecz przy tuly przeczytanych książkach).
Dziś zamierzam pójść i to wydrukować. Tak, żebym mógł mazać po maszynopisie.
Początek jest ciągle do wywalenia.
Zamierzam jeszcze napisać prolog.
Pozbyć się masy "więc", "bowiem" i zaimkozy.
Druga część tego, co napisałem wydaje mi się dużo ciekawsza i nie wiem jeszcze jak to ugryźć...
Chciałbym skończyć to do 10.12, żeby zdążyło na konkurs dojść może.
Hmm.