Latest post of the previous page:

Tekst w miarę uspójniony, dodane parę fragmentów tu i tam, jakiś krótki opis, jakieś poprawione literówki... Praca wre. Myślę, że zdecydowanie tekst teraz odkładam do czasu otrzymania jakiś uwag, a potem będę losowo zaglądał, by poprawiać tekst w oderwaniu od reszty (co powinno ułatwić zabijanie ulubionych pieszczochów, jakby co).

Tekst ma 443 tysiące znaków.

Poprawiam przecinki, tu coś skasuję, tu zamienię słowo na inne, tu wprowadzę uwagi testerów... Niby nic, a jednak czas zajmuje. Tekst tymczasem urósł do 446 tysięcy znaków.

Niecale 450k.
Ja mam 498k (ish), a jeszcze nie zaczal sie porzadny dym.

noo mi Misieq napisał, że ma odczucie zaburzonej kompozycji, a Wolha, że jest rozczarowana zakończeniem. Może więc powinienem dopisać ze 100k znaków, ale nie mam pojęcia o czym - jest tak, jak miało być.

Poprawki od beta-czytelników, troszeczkę szlifów tu i tam, zwiększenie płynności, dodanie paru zdań... Niby nic, ale jak się pozbiera razem do kupy to od poprzedniego razu tekst nieco urósł i teraz faktycznie ma (prawie) 450k. No, brakuje mu tam 200 czy 300 znaków do pełnych 450 tysięcy, ale okrągła liczba brzmi lepiej.

Patrząc czysto mechanicznie, ostatnie cztery rozdziały są nieco mniejsze i przydałoby się tam dopisać tak z dwadzieścia tysięcy znaków, ale... nie bardzo widzę, co tam mógłbym dopisać, może poza snem Trzeciego czy jakimiś drobniejszymi szlifami.

Na SB słyszałem, że powieść winna mieć 500-550k - najwyżej będziemy pchać watę później. Tylko nie wiem, czy warto.

Akcja! Akcja! Bitwa! Bitwa!

Drobniejsze szlify zrobione, sen Trzeciego, taniec Gregorczenki, pożonglowanie strukturą rozdziałów skończone. W efekcie spuchło do nieco ponad 458 tysięcy znaków. Nowa wersja poszła do kolejnych bet.

Pisać nic nie piszę, ale może kogoś zainteresuje wywiad z zachodnim debiutantem: m.in jak amerykański debiutant zapatruje na rynek, perspektywy branży i tak dalej.

http://radomirdarmila.pl/2019/07/08/wyw ... elsteinem/

Wakacje, wakacje, wszystko odciąga od pisania. I w sumie dalej nic nie napisałem, nie licząc poprawek tu i tam w "Tęczy za horyzontem". Natomiast przynajmniej opracowałem pierwszy szkic wydarzeń tej cholernej książki fantasy, do której napisania od tak dawna się zbieram. Mam bohaterów, imiona, wstępny rys charakterologiczny, wstępną historię - na razie jednak starczyłoby tego na jakieś 200-300k, więc muszę to dokładniej przemyśleć i rozpisać.

Albo dolej wody i niech się dzieje

No dobra, zaczynamy. Tytułu nie mam, bohaterka nie wiem, czy powinna być Ika, Irelia, Iralia czy Śmiełka, ale nie można wiecznie się zastanawiać.

Pierwsze zdanie jest ważne. Pierwszy akapit jest ważny. Dlatego oto pierwszy akapit nowego Dzieua:

Prowadzony na śmierć młody mężczyzna zatrzymał się nagle. Idący tuż za nim kapłan położył mu na ramieniu dłoń, a potem popchnął go delikatnie, ale mężczyzna zachwiał się tylko. Podniósł powoli głowę i obrzucił spojrzeniem szpaler adeptów stojących po obu stronach świętej drogi. Ika wiedziała, kogo szuka. Chciała cofnąć się, schować w tłumie, ale nogi ignorowały spanikowane rozkazy mózgu i drżała tylko, czując spływające po plecach strużki potu.

Nie za dużo czasowników w formie bezosobowej?

Ja tu widzę inny problem: brak potoczystości i tempa. Ja bym walnął coś w stylu:

• Młodzieniec przystanął.

• Nagle.

• A prowadzący go strażnicy prawie na niego wpadli.

• Potem na ramię spadła mu dłoń. Kapłan pchnął młodzieńca delikatnie, ten jednak tylko się zachwiał. Podniósł powoli podniósł głowę i powiódł wzrokiem po szpalerze adeptów po obu stronach świętej drogi. Szukał kogoś.

• Ika wiedziała, kogo. Dlatego chciała się cofnąć, schować w tłumie, ale nogi ignorowały spanikowane rozkazy mózgu. Drżała tylko. Na plecach czuła strużki potu.

A może tak?

Prowadzony na śmierć młody mężczyzna zatrzymał się nagle, podniósł głowę i rozejrzał. Idący za nim tuż z tyłu kapłan położył mu na ramieniu dłoń, popchnął go delikatnie, ale mężczyzna zachwiał się tylko, uparcie przyglądając się adeptom stojącym po obu stronach świętej drogi.

Nie ma to, jak szlifować dwa pierwsze zdania

A nie możesz zacząć od Iki? I dopiero wtedy przejść do tego, co ona obserwuje? Chodzi o nawiązanie relacji między czytelnikiem a bohaterem, który ma jakąś tożsamość. Bezimienny młodzieniec tej tożsamości nie ma (i figę mnie obchodzi, że prowadzą go na śmierć).

Mogę, ale za diabła nie mogę wymyśleć pierwszego zdania, które by nie było kliszą. Tzn scenę widzę tak: Zbliżenie przerażonej twarzy Iki, wpatrzonej przed siebei. Kamera na Bezimiennego, który się zatrzymuje i rozgląda. Kamera wraca do Iki. Ale nie potrafię tego obrazu przelać na słowa. A tak, jak napisałem - od razu gładko weszło 2k znaków.

Wiedziała, że szuka właśnie niej, ale nie mogła się ruszyć.