Latest post of the previous page:

Ech. Utarg: 2000. Nadal nuda. Dobrze, że jutro też będzie dzień.

Dzisiaj, o dziwo, było nawet nieźle. Utarg: 9000. Gdybym ja tak zawsze umiała, to ho ho! Dzieło ma już ponad 90 000. Niestety, nie domknęłam drugiego koła, bo mi się coś nie klei. Zostawiłam i zajęłam się trzecim. Dziury będę łatać przy innej okazji. Problem do rozstrzygnięcia na jutro: lepsze ciasteczko z wróżbą czy jajko z niespodzianką? Któraś z tych rzeczy odegra istotną rolę w kolejnym segmencie, ale nie mogę się zdecydować, która.

Głosuję za jajkiem.

Jajko. Ciasteczko to jednak nie nasz krąg kulturowy.

ja jestem za ciasteczkiem. jajko to paskudny konsumpcjonizm.

Luka w pamięci pisze:jajko to paskudny konsumpcjonizm.

Juz bardziej ciasteczko kojarzy się z konsumpcjonizmem.

ale jajka niespodzianki. konsumpcjonizm a nawet globalizacja. wchodzisz do sklepu w sudanie a tam kinderki. a ciasteczka mają swój lukrowany urok, można je zrobić samemu.

Hm. Bardzo interesujące te Wasze sugestie.

Dla mnie to jest tak: ciasteczko jest lepszym wehikułem - mogę je bardziej kontrolować, bo w tej wróżbie napiszę to, co mi najbardziej pasuje. Jajko, z kolei, ma fajną, wszechkulturową symbolikę, której w ciasteczku nie ma, ale jest w pewnym sensie niespodzianką nawet dla mnie. Jest trudniejsze do wykorzystania, ale ciekawsze.

Cóż, osiołkowi w żłobie dano... Osiołek się zamyślił, zaczytał w materiałach przeróżnych, od ciastka z wróżbą jakimiś dziwnymi drogami dożeglował do buddyjskich głodnych duchów, znowu zaczął mu się roić szorcik jakiś odrębny... i w końcu osiołek nic nie napisał.

Jutro postara się choć trochę popracować twórczo, bo jaka Wigilia, taki cały rok, więc na dobry omen trzeba trochę znaków utargować.

Nie wytrzymałam. Dyscyplinę szlag trafił i zamiast pisać kolejny fragment, napisałam wczoraj szorta. Z ciasteczkiem. Ach, jak mi ulżyło! Teraz mogę wrócić do nibypowieści.

Przeczytałam wszystko, co do tej pory napisałam. Załamka. To się kompletnie kupy nie trzyma. Przekombinowane. Bełkotliwe. Od czapy. Fakt, że wciąga, ale co z tego, skoro jest niedorzeczne? Za dwa miesiące sama nie będę miała pojęcia, o co mi chodziło. Wygląda toto jak szkielet ubrany w siateczkę nerwów. Mięsa brak, o skórze nawet nie wspomnę. Trzeba co najmniej roku, żeby ten miesięczny urobek wyczyścić, wyprasować i wyprowadzić na ludzi. Powieść w miesiąc? Sztuka dla sztuki, trening dla treningu, przygoda dla przygody. Nic więcej. Nie będzie powieści. Ale popiszę sobie do końca miesiąca, co mi tam...

E tam, krygujesz się.

padaPada, mam rozumieć, że wierzysz we mnie, czy tak tylko się wyzłośliwiasz? Ja myślę, że po prostu leniwiec przeze mnie przemawia, bo jeśli ten tekst ma być przyzwoity, to jeszcze duuuużo roboty przede mną. A nie chce się, kurczę, no...

Thana pisze:A nie chce się, kurczę, no...

Znam to, znam, ale nie ma, że boli.

Tak, Ty jesteś cały mądry, bo Ty normalnym językiem piszesz. A ja czytam zdania produkcji swej, na przykład takie:

Tyłek ma wielki jak gołąb stepowy i tym tyłkiem tłoczy kratery w fotelach i kanapach, wierci się i kręci, lecz poza tym nic się nie dzieje.

Albo takie:

Musisz czekać, aż przyjdzie coś z zewnątrz i rozewrze obcążków paszczękę, da ci przestrzeń, szansę na oddech.

No i wtedy sobie myślę, że może jednak pójdę porobić coś innego...

To fajne zdania są, choć kontrowersyjne.

tłoczy kratery w fotelach i kanapach

Rewelka!

ps: to, że ktoś pisze "normalne zdania", nie jest żadną zaletą.

padaPada pisze: to, że ktoś pisze "normalne zdania", nie jest żadną zaletą.

Wadą też nie.

A ja już jakiś czas temu zauważyłam, że ja tu tylko udaję, że piszę powieść, a tak naprawdę, to jakieś kpiny sama z siebie sobie urządzam i wypisuję niestworzone rzeczy. Autosabotaż.