Ze wzgórza widziałem wszystko.

Król miał w ręku broń. Król miał kapelusik z piórkiem. Król miał duszę z dymu prochu bezdymnego. Nawet rydwan króla miał celownik.

Lwa dojrzałem gdy wypuszczali go z klatki. Pół było już na zewnątrz, pół jeszcze za kratami.
Obie połowy były lwem, ale w większości lew był klatką. W końcu wyszedł cały, majestat w smrodzie legowiska z własnych odchodów.

Dojrzałem, że król zastygł w posągowo wystudiowanej pozie. Oko bronią patrzyło w mezalianz lwa i klatki. Dusza zagrzmiała.

Lew żył jeszcze. W każdej chwili swojej agoni żył grą naprężonych muskułów i rozdziawionej paszczy.

- Podziel się mięsem, człowieku.
- Naści nóż w gardło, zwierzu.

Ostatecznie, lew pokłonił się przed królem, przekonany żelazną wagą jego argumentów.

Kamienna twarz króla drgnęła. Król pokazał światu kły. Mignęły flesze aparatów. Z nieba papa Hemingway błogosławił wszystkim.

Iwar pisze:Lwa dojrzałem gdy wypuszczali go z klatki. Pół było już na zewnątrz, pół jeszcze za kratami.

Doskonale. Gratki.

Miniak 7/10 (nie ma 10/10)

Polubiłem tutaj rymy są świetne. Iwar, zaparkuj czasami w poezji. Bez szydery.

Fajne, ironiczne, niegłupie.
Tylko "Król miał duszę z dymu prochu bezdymnego" zgrzyta.

Iwar pisze: Lwa dojrzałem gdy wypuszczali go z klatki. Pół było już na zewnątrz, pół jeszcze za kratami.
Obie połowy były lwem, ale w większości lew był klatką.

Iwar pisze: Lew żył jeszcze. W każdej chwili swojej agoni żył grą naprężonych muskułów i rozdziawionej paszczy.

Pierwsze doskonałe, drugie ładne.

Całość bardzo dobra, bez dwóch zdań, ale jednak bez Iwarowej magii, którą tak kocham.

G.

Świetnie, świetnie. Worek ze znakomitymi zdaniami, zda się, bez dna. Błyski filozofii, ironii, refleksji.
Nie wpisuję się pod każdym utworem, ale każdy czytam.
Pomału nick przeradza się w stempel jakości. Przyjemnie patrzeć.
Tylko takie tam... literówki. Że "agonia" i "mezalians". Spieszyło się po pochwały? :-P

Iwar pisze: mezalianz lwa i klatki

Mezalians.
A poza tym - jak dorosnę, chcę pisać tak jak Ty.

brat_ruina, dzięki.

brat_ruina pisze: zaparkuj czasami w poezji

Ech, no nie wiem. Nie znam się na poezji od strony pisania, dopiero jako takie miniatury nauczyłem się pisać.
Ale dostrzegam poezji urok. Słabą miniaturę ciężko wybronić, o wierszu można powiedzieć, że czytelnik jest gupi i nie zna się

Romek Pawlak, dzięki. Umocniłeś mnie wątpliwościach do tego zdania. Trzeba będzie je zmienić.

Godhand, dzięki. Właśnie też mi się zdawało, że czegoś tu brakuje. Nie wiem sam czego, ale wiem o czym mówisz.

Leszek Pipka, dzięki.

Leszek Pipka pisze: Spieszyło się po pochwały?

Eee, nie, ja tu wszystko z duszą na ramieniu wrzucam. Po prostu nie umiem poprawnie pisać po polsku
Ale się uczę, już nawet przecinki czasem wstawię tam gdzie trzeba.

Czuowiek Roku, dzięki. Chciałem odpowiedzieć bardziej błyskotliwie, ale zbytnio rozmemłałaś mnie tym komplementem.

Acha i jeszcze jeśli komuś nie chciało się szukać skąd to ukradłem, to załączam linka.

Iwar pisze:Ech, no nie wiem. Nie znam się na poezji od strony pisania

Do odważnych świat należy:) ale z tym nie ma pośpiechu. Poezja powinna pisać się sama, Ty tylko trzymaj pióro. Niekoniecznie rymem, bo wbrew pozorom to jest trudne i łatwo się wyłożyć. Tutaj miałem bardziej czucie słowa jak rymowanie. A słowo czujesz:)

dałbym Ci 8 ale nie chcę żebyś spuchnął;)

Iwar pisze: W każdej chwili swojej agoni(i) żył grą naprężonych muskułów i rozdziawionej paszczy.

Iwar pisze: majestat w smrodzie legowiska z własnych odchodów

Skoro był w klatce, to pewnie był transportowany, a jak transportowany to zapewne nieprzytomny. Jakby nie było - legowiska raczej tam nie miał.

Iwar pisze: Ostatecznie, lew pokłonił się przed królem, przekonany żelazną wagą jego argumentów.

Może jednak ołowianą wagą? Bo zakładam, że chodzi o pocisk?

Iwar pisze: Dusza zagrzmiała.

Czuję się trochę głupio, ale czym w końcu jest ta dusza? Bo:

Iwar pisze: Król miał w ręku broń. Król miał kapelusik z piórkiem. Król miał duszę z dymu prochu bezdymnego.

Czyli nie jest to broń. Czy za bardzo doszukuję się metafory, a dusza jest po prostu duszą?

No i jaki jest sens strzelania do zwierza, którego dopiero co się wypuściło? Bo przecież, każdy widział jak wychodzi z klatki, ba:

Iwar pisze: Oko bronią patrzyło w mezalianz lwa i klatki.

Może brakuje mi kontekstu, albo jestem dzisiaj wybitnie niedomyślny (nic nowego, moja kochana twierdzi, że jestem taki zawsze).

Napisane ładnie i przyjemnie, kontrastując z tematem.

brat_ruina pisze: dałbym Ci 8 ale nie chcę żebyś spuchnął;)

Wiesz, ja sobie tak policzyłem, że jak 10/10 nie ma, to 7/10 jest w sumie 8/10, a to prawie 10/10 więc i tak byłem bardzo zadowolony

Protimus, dzięki.
Co do Twoich uwag. Nie zarzucam Ci niedomyślności, może tylko to, że za dużo szukasz w utworku twardej logiki Tu jest licentia poetica, ździebko tylko zawadzająca o rzeczywistość. Bliżej temu utworowi do Króla Lwa niż National Geographic.