Latest post of the previous page:

Niezabudki...
Ładne. T. - dziękuję za odwiedziny.

Dla mnie bomba! Sam opis sytuacji, choć wieloznaczny, budzi w sposób automatyczny współczucie (ja po prostu umiem to sobie wyobrazić). Nawet, przyznam, dałem się nabrać na to, że faktycznie coś się w Twoim życiu (tym prywatnym, osobistym, nie pisarskim) stało złego: bardzo złego. I że Twe emocje wezbrały w to, co zostało zapisane u góry: w piękne zresztą słowa. Romecki ma jednak rację (nie będę mówił, o co chodzi, bo pewnie o pieniądze... - to taki czarny żarcik... w moim stylu). Od siebie dodam (siostra studiuje film i mam naturalny jakby pociąg do spraw filmowych, więc spytam... a co mi tam): dlaczego nie uczyniłaś z parasola głównego motywu, który by uparcie pojawiał się w każdym... kadrze (tak, właśnie, literalnie w każdym) akapicie tego "opka"? Pozdrawiam oczywiście serdecznie!

maciekzolnowski, bo to wspomnienie jest. I parasol był w nim tylko w ostatnim kadrze. Ale jakby to miała być rozbudowana scena, to tak - mógłby być motywem w każdym akapicie.

Added in 8 seconds:
Dziękuję.

Podoba mi się. Ładny kadr.

Czarna Emma, dziękuję.

"(...) bo to wspomnienie jest". Ciekawe, swoją drogą (przepraszam za coś w rodzaju spamu), ile i czy w ogóle znacie przykłady jakichś dzieł literackich, które ukazywałyby wzajemne relacje (stosunek): tego, co autor-pisarz przeżył do tego, co sam opisał. ??? Jak to zrobił? Jakie są z reguły relacje w tego typu przypadkach, jak myślicie: jeden do jeden, jeden do dwa, jeden do pięć, dziesięć... no a może sto?

A wspomnienia współczuję, Szanowna Ithilhin! (Wcale się nie podlizuję).

Aha! Tak przy okazji: pozdrawiam Ciebie, Czarna Emmo (bo widzę, że tu teraz gościsz). Tak coś mi się zdaje, że znamy się jeszcze i z innego forum, co mnie oczywiście cieszy.

Do mnie ten tekst trafił bardzo mocno - może dlatego, że wiąże się z moimi wspomnieniami. Motyw parasola - odchodzącego taty poruszył mnie do głębi.
Pozdrawiam.

Iwoneczko, dziękuję pięknie.

maciekzolnowski, :hug: