I znów jestem na autostradzie; radio w samochodzie ciągle gra.
„Pogoda na jutro zapowiada się bez zmian”.
Pora zatem na dźwięki i głosy:
„Pusty korytarz podziemnego przejścia; na zewnątrz amerykański świt; facet z fotela oparty o ścianę, ze słuchawką automatu telefonicznego; w jego angielskim mieszkaniu dzwonek telefonu budzi żonę i jej kochanka; ręka faceta z fotela osuwa się po sznurze telefonu... Oczy niewidzące”.
Nie podlegasz już prawu. Już nie.
„Szeroka, pusta łąka; gdzieś w środku (trochę po lewej stronie) wystaje z ziemi kilkumetrowy pręt; jak cienkie, bezlistne drzewo; jak maszt nieistniejącej radiostacji”.
Chłopiec biegnie przez tę łąkę; wciąż kogoś szuka; gdzie jesteś tato?
Ta scena powraca wielokrotnie.

Wystarczy podkręcić potencjometr i huk pikującego bombowca wciska cię w siedzenie.
Z tyłu klakson. Drugi. Trzeci, najgłośniejszy.
Ruszysz wreszcie, kretynie?!

„Waląca się ściana; łoskot tysięcznych cegieł; zapach kurzu, rozsypującego się tynku; i ta cisza, jak po eksplozji; po dokonaniu się; i nagle dźwięk; jest hałasem powracającego do normalnego życia ulicznego tłumu; jak po terrorystycznej bombie; po interwencji policji; głosy kobiet; siatki z zakupami; chrzęst porozbijanych butelek; i mały chłopczyk do dziecinnego wózka zaczyna zbierać kawałki muru; coraz szybciej; szybciej; zapamiętale, pieczołowicie; on sobie tę ścianę odbuduje; to jego własna ściana; on jej nikomu nie odda”.
Napisy.
Jeden ruch dłoni i wszystko znika.
„Nie, to nie ten przycisk!...”.

A jednak Słowa, które pozostały, rozchodzą się po światach; dziewczyny z Montmarte rozpuszczają włosy; oczy pirata z Lego, który oślepł, wypełniają się łzami, a z labiryntu dwóch rzek wypływa szklanka ze śladem Twojej pomadki; milczący anioł z dzieciństwa siada tyłem do luster; w ukryciu sam przed sobą spływa smutek z bocznej ulicy; i boli.

Dlatego...

W moim magicznym, wstecznym lusterku znów zachodzi czerwone słońce.
Tonie na nitce autostrady.
„Nasza pełna strachu podróż skończona”.
Bęc.



*Cytaty: Piotr Kaczkowski z Nocnych Pogaduszek, bo "The Wall" jest najlepszejsza i oczywiście Walt Whitman z poezyji Kapitana, na to sobie pozwoliłem.

Quincunx pisze: (czw 06 maja 2021, 11:52) Nie podlegasz już prawu. Już nie.

Tutaj zrezygnowałabym z pierwszego "już", wtedy drugie wybrzmi mocniej.
A już myślałam, że te cudzysłowy to Twoje słowa... Niemniej, ładnie wpisały się w klimat całości.

Czarna Emma pisze: (czw 06 maja 2021, 12:08) Quincunx pisze: (czw 06 maja 2021, 11:52)
Nie podlegasz już prawu. Już nie.
Tutaj zrezygnowałabym z pierwszego "już", wtedy drugie wybrzmi mocniej.

Nie ma takiej opcji, Szanowna, w tym przypadku moje szybkie (toporne) paluchy nie stanęły na wysokości; tutaj również powinien być zapisany cudzysłów, ale może już raczej z tła pieśni Różowych.
Przepraszam, za szybko chciałem.

Hmm... Jestem poza światem tu budowanym, przecieka mi przez palce. Patchworkowate gry z cytatami nie przekonują mnie - albo jest zbyt hermetyczny i osobisty, albo nie zadbałeś o spójność obrazowania, nawet w patchworku spójność jej walorem, choćby w miejscach zszycia.

Wyrzuciłem to z siebie szybko (może przez ćmy Iwara), przeczytałem raz pierwszy w chwili przeszłej i wiem, że tak bym to i teraz wygadał. Każdy ma swoje czytania Pani Agajo. I teorie.
Tak to powinno brzmieć i gadać mi w głowie. Kocham te całe Floyd'y i Pana Piotra K.

Kto tego nie słuchał, wtedy, w tamtych czasach, przy zgaszonym świetle, tuż przed północą, ze słuchawkami stereo na uszach - nie pojmie nastroju tamtej chwili.
Tak było i już nigdy nie będzie.
Shine on, Quincunx, you crazy diamond.

Tak jest, Miras!
Szalone Diamenty muszą błyszczeć dla takich jak my.
Inne Ludziaki biegają tam, gdzie nasz Grajek u bram Świtu nigdy nie zawita.
Szkoda, bardzo nawet.
Szkoda nad każdą szkodość!

Teraz czytaj uważnie - wiedziałem, że tu przytuptasz... hi, hi.
Kapitan Kaczkowski jest magiem nad magami.
Ściąga, jak lep na muchowate. Prawda?

Przeganiaj covidowców za mury i graj na tych swoich gitarowych strunach.
Zdrowo graj.
Pozdrówkam

Quincunx pisze: (czw 06 maja 2021, 11:52) I znów jestem na autostradzie; radio w samochodzie ciągle gra.

Nie było autostrady.
Była noc, mały radiomagnetofon tuż przy łóżku, który brzęczał cichutko, by nie budzić reszty domowników małego mieszkanka w bloku.
I były zadziwiające światy, rozświetlane głosem Piotra,
I ta sama magia.
Nie było autostrady Quincunx, tylko głowa na poduszce i zamknięte oczy, by lepiej widzieć opowieści Piotra.
Nie było autostrady, ale podróż trwała. Nigdy się zresztą nie skończyła.

Dzięki..

Dla mnie był i fotel, i autostrada była do Monumentów na patrzenie i podziwianie z gębami na skałach, i spacer, i przy sztalugach Kapitan Kaczkowski bajał mi o ścianach, cudach i włoskich kinach, do których go zaniosło i kazało patrzałkować na obrazki zakazane w naszych zakamarkach bidy i kombojskich strzelanek zimowych, i popcorn pożerać w pustym kinie.
Była i autostrada do nieb i piekieł, wszystko było. Wtedy, ale i teraz mi się zdarza. Coraz częściej coś. Zagłada nadchodzi, czy co???

Cieszę się, że i Ty słuchałaś gadań nocy.
Fajna Jesteś! Lubię Cię za to nad lubienie każde. Pamiętaj!!!!!!!!

Ezoteryka, wiedza tajemna. Nie byłem wtedy, nie wiem. Jednak znów, z tego obrazowania coś pozostaje pod powiekami. No więc zrobiłem mały risercz i już wiem więcej, rozumiem. Rozumiem, tak, no ale przecież nie o rozumienie tu chodzi, nie? Trzeba więc się zadowolić surogatem czyjegoś doświadczenia. Ale kiedy w czytaniu jest inaczej?

To nie jest , Iwarus, żadna ezoteryka lub wiedza tajemna. Po prostu inaczej postrzegamy i czytamy siebie. Nic złego. Pokolenia mają własne słowa, czytania i zegary.
Tak to już się plecie jakoś.

Dlatego surogatki są takie fajne i ciekawe, czarodzieje cudniaste...

Pisuj cierpliwie i składnie, wszystko inne to nico.
Podrawiam Pana.

Quincunx pisze:Pokolenia mają własne słowa, czytania i zegary.

Quincunx, - to Baardzo

Medea33 pisze: (pt 18 cze 2021, 22:55) Quincunx, - to Baardzo

Czarujesz Medea33, Czarownico baardzająca. Wiadomo.
Ale to szczegóły nieforemne.
Pozdrówka.