Latest post of the previous page:

valenta, to kijaszka już posmakowałaś. Już wiesz o co chodzi.
Od siebie tak na poważnie dodam słowa Leopolda, że wiersz powinien być

"Tak jasny jak spojrzenie w oczy
I prosty jak podanie ręki"

Podobnie jest z miniaturą.
Czy Twoja taka jest? Odpowiedz sobie sama.
Mam też nadzieję, że na tym jednym miniaku nie zaprzestaniesz i pokażesz coś jeszcze:)

notabene - zajrzyj do Justyny Bargielskiej - może Ci się spodoba

Dobrze, kochani! Przecież nie będziemy się spierać o kilka zdań, które w sumie i tak są kwestią gustu. Nie spodobało się, nie problem. Utwór jest, jaki jest i nie zamierzam w nim więcej majstrować. Jeżeli ktoś chce, to może go podawać za przykład, jak nie należy pisać.
Natasza, zachęcasz do dyscyplinujących miniaturek? Zobaczymy.
Gustuję w satyrze, ale nie koniecznie ograniczonej ilością słów. Mogę coś wygrzebać z archiwum, jednak świeżego tekstu nie obiecuję.
pan_ruina
Ani kijkiem, ni marchewką,
się zaprzęga duszę krewką.
Jak się spręży sama pisze,
w poważaniu mając "Ciszę".

... Choć jestem przeciętnym czytelnikiem, a tekst ten zbyt wysoko postawioną poprzeczką dla mnie, to muszę przyznać, że "pustostan czaszki..." wyjątkowo przypadł mi do gustu
To ma być "wprawka"?! To ja chyba wrócę do nauki alfabetu.

Kamyk, bardzo dziękuję
Odnośnie wprawek, to nie zawsze są proste;)