Jak tytuł wskazuje - tekst od lat 18!
- Kurwa mać! – zaklął Ojciec i pierdnął władczo zaznaczając swoje panowanie nad domem. – Czy tobie, głupia cipo, do reszty rozum odjęło? Że co robisz?
- Odchodzę, ty nadęta gazami kupo gówna! – krzyczała nakładając sobie jeszcze troszeczkę sorbetu. – Ósemkę dzieci we mnie zasiałeś, z czego trzy od razu na marnację poszło, lepiej tej spermie byłoby zostać w pościeli; a pięć wysrane przeze mnie w bólu, każde bardziej niedojebane od drugiego!
Czytelnika mogą szokować takie obyczaje naszych bohaterów, ale musi on sobie zdać sprawę, że podówczas, to znaczy w osiemnastowiecznej Austrii, panowały zupełnie inne stosunki między ludźmi i tego rodzaju zachowanie było całkowicie dopuszczalne. A jak ktoś nie wierzy, to niech przestanie być taką zakutą pałą i sobie poczyta listy Mozarta do kuzynek.
Matka załkała jak zarzynane prosię i zaczęła wyliczać - Hans zasypuje gruszki w popiele, Mathias wyżej sra niż dupę ma, Ivo dzieli skórę na niedźwiedziu, Franz myśli o niebieskich migdałach, a Wolfie ledwo z kołyski wypełzł, a już zna słowa na k, na p, na chuj!
- Ha, do stu tysięcy beczek zamarynowanych kurew poległych na stanowiskach pracy, tatusiowa szkoła!
- Także odchodzę – przypomniała Matka i, by podkreślić wagę swych słów (albowiem jej moc trawienna nie była taka wielka jak małżonka i bijąc się z nim na pierdnięcia co najwyżej mogła sobie zafajdać halki) rzuciła w Ojca sosjerą, która minęła jego głowę o kilka centymetrów, a wylany sos chlusnął o twarz małżonka, z czego spora część wlała mu się do gęby. – Spotkałam w cyrku dziwaków pana z dwoma kuśkami. I jakież one były piękne, wypięte, dumne, sprężyste! Toż to Nadczłonek, Władca Fiutów, Chujomaster, Pan na Kuśkowie, Kaiser von Hoy, Baltazar van der Pyta, Grzmichuj, Chevalier de Pytong, Pytokrator, Fiutomanta, Pablo Kutasso de Naplete, Sułtan Dziabongów, Kalif Kutasów, Cesarz Chujów, Chan Pytowej Ordy, sir Dumna Kuśka, jednym słowem, mój przyszły mąż.
Ale Ojciec nie słyszał, ponieważ litr sosu to nawet na jego możliwości aż nadto i podczas gdy Matka wyliczała liczne tytuły oblubieńca, prawowity małżonek zszedł na atak serca.
Tu kończymy naszą opowieść, by do tej uciesznej historyjki dodać zapowiedziany w tytule aspekt dydaktyczny. Albowiem jak powiada święty Tomasz Apostata w „Lorem ipsum” – „fallus comus fallumaniacus”, to znaczy z łacińskiego „chuj prowadzi do ochujenia”. Jedno plugastwo rodzi kolejne plugastwa plugawiąc przy tym samego plugawiącego. Także dbajcie o to, by wasze codzienne kurwienie w końcu i was nie pokurwiło do szczętu.

Janushido pisze: pierdnął władczo

Tia... Nędza nędzę nędzą pogania.
Nie czytałem listów Mozarta, Austrię trochę znam i nie czuję się zakutą pałą.

Obrzydliwa i wulgarna miniatura.
Powodzenia w kolejnych.

Zatem nie pozostaje mi nic innego, jak zacytować wspomniany w tekście list Wolfganga Amadeusza:

A teraz żarty na bok – dla mnie to bardzo ważne. Chciałbym, żebyś przyjechała, będziesz miała do odegrania ważną rolę. Przyjedź koniecznie, bo jak nie przyjedziesz, to...wyjdzie z tego gówno. Będę mógł komplementować twą szlachetną figurkę, osobiście oćwiczyć Ci pupkę, ucałować ręce, walnąć z tylnego działa, obcałować Cię całą, zrobić Ci lewatywę z przodu i z tyłu, oddać Ci wszystko, co ci się (być może) ode mnie należy, puścić dźwięcznego bąka, a może nawet przy okazji coś więcej popuścić. A teraz adieu, moje ty serduszko, mój ty aniele. Czekam na ciebie z utęsknieniem

Kaiserheimie 23 grudnia 1778

Nienacki napisał kiedyś " Raz w roku w Skiroławkach", co nie przeszkodziło mu stworzyć " Pana samochodzika". Cóż, jak dla mnie Twój tekścik jest jak najbardziej do przeczytania, mnie interesuje czy do lektury tylko wiek czytelnika jest potrzebny czy może jeszcze cóś?

Tak. Trzeba lubić i cenić "Gargantuę i Pantagruela", bo właśnie to dzieło stanowiło dla mnie główną inspirację.

Rabelais to intelektualny prowokator. Jako mieszczanina bawią go setnie żarty fekalne, ale jednocześnie jest on, dzięki wielkiej erudycji, intelektualnym buntownikiem kpiącym ze skostniałych zasad literackich, akademickich i społecznych.

"Obrzydliwa i wulgarna kłótnia z motywem dydaktycznym" to hołd oraz pastisz (tj. umieściłem nawiązania i odchody w stosownej ilości oraz położeniu) twórczości tego XVI wiecznego pisarza

Janushido pisze: Nadczłonek, Władca Fiutów, Chujomaster, Pan na Kuśkowie, Kaiser von Hoy, Baltazar van der Pyta, Grzmichuj, Chevalier de Pytong, Pytokrator, Fiutomanta, Pablo Kutasso de Naplete, Sułtan Dziabongów, Kalif Kutasów, Cesarz Chujów, Chan Pytowej Ordy, sir Dumna Kuśka

Leżę. I płaczę ze śmiechu.
IMO, jako miniatura wystarczyłaby ta lista.

Janushido pisze: Rabelais

Tylko jak on skończył...

Augusta pisze:Leżę. I płaczę ze śmiechu.
IMO, jako miniatura wystarczyłaby ta lista.

A dziękuję, dziękuję

MAREL pisze: Tylko jak on skończył...

Żył w XVI wieku i wciąż jest pamiętany - to jest bardzo dobre skończenie!

Byłam w Austrii - całe szczęście, że zanim przeczytałam ten tekst
Nie czytałam nigdy czegoś takiego. Nie rażą mnie wulgaryzmy i w zasadzie nawet je lubię, ale to jest tak pogmatwane, że ciężko ogarnąć, aczkolwiek podziwiam mnogość epitetów dotyczących wstydliwej części ciała.

"Hans zasypuje gruszki w popiele" - pozwolę sobie sprostować.
Według prof. Miodka"nie zasypiać gruszek w popiele", a nie "zasypywać".

Powiem krótko: pomimo, że może i list Mozarta nie jest zbyt wysublimowany, ale ma w sobie to coś- że można go przeczytać; a tego w twojej miniaturze zabrakło - subtelności. Porównaj te dwa cytaty:

Janushido pisze: Spotkałam w cyrku dziwaków pana z dwoma kuśkami. I jakież one były piękne, wypięte, dumne, sprężyste! Toż to Nadczłonek, Władca Fiutów, Chujomaster, Pan na Kuśkowie, Kaiser von Hoy, Baltazar van der Pyta, Grzmichuj, Chevalier de Pytong, Pytokrator, Fiutomanta, Pablo Kutasso de Naplete, Sułtan Dziabongów, Kalif Kutasów, Cesarz Chujów, Chan Pytowej Ordy, sir Dumna Kuśka, jednym słowem, mój przyszły mąż.

Janushido pisze: Będę mógł komplementować twą szlachetną figurkę, osobiście oćwiczyć Ci pupkę, ucałować ręce, walnąć z tylnego działa, obcałować Cię całą, zrobić Ci lewatywę z przodu i z tyłu,

Wg. mnie obrazowość tych dwóch fragmentów jest tak różna, że wolę czytać wulgaryzmy Mozarta niż twoje.
Czyli podsumowując pracuj, pracuj a może trafisz w tą nutę, którą XVI pisarze tak wspaniale władali.

często jest tak, że gdy kilkulatek usłyszy od dorosłych jakieś brzydkie słowa, to zaczyna je powtarzać, lecz nie w celach w jakich one służą, lecz by się popisać i zgorszyć zebranych. charakterystyczne jest to, że im poważniejsze reakcje i strofowanie delikwenta, tym mocniejszy jego imperatyw, by te słowa powtarzać, a gdy się poprostu zignoruje jego prowokacje, to po kilku próbach młody człowiek odpuszcza, dochodząc do wniosku, że to jednak żadna sensacja
odnośnie samego textu - mam wrażenie, że sytuacja wygląda identycznie,

bonus track: Kisiel, w majtkach zapewne, podpisywał się: dr J.E. Baka - tędy droga, a nie przez hybrydyzację gimbazjalnych określeń kutasowych

gebilis pisze: Powiem krótko: pomimo, że może i list Mozarta nie jest zbyt wysublimowany, ale ma w sobie to coś- że można go przeczytać; a tego w twojej miniaturze zabrakło - subtelności.
Wg. mnie obrazowość tych dwóch fragmentów jest tak różna, że wolę czytać wulgaryzmy Mozarta niż twoje.
Czyli podsumowując pracuj, pracuj a może trafisz w tą nutę, którą XVI pisarze tak wspaniale władali.

Ależ oczywiście, że brak tu subtelności, przecież taki był też zamiar, co zostało wyrażone w tytule Poza tym, to tylko stylizacja na XVIII wieczny humor, a nie jego imitacja.
Byłem ciekaw reakcji. Wszyscy tutaj chcą wypaść jak najlepiej, a ja postanowiłem zacząć od czegoś szokującego. Efekt jak najbardziej osiągnąłem, co mnie jednak smuci (ale nie dziwi), to to, że nie wszyscy ogarnęli, że to była celowa prowokacja.

Smoke pisze: często jest tak, że gdy kilkulatek usłyszy od dorosłych jakieś brzydkie słowa, to zaczyna je powtarzać, lecz nie w celach w jakich one służą, lecz by się popisać i zgorszyć zebranych. charakterystyczne jest to, że im poważniejsze reakcje i strofowanie delikwenta, tym mocniejszy jego imperatyw, by te słowa powtarzać, a gdy się poprostu zignoruje jego prowokacje, to po kilku próbach młody człowiek odpuszcza, dochodząc do wniosku, że to jednak żadna sensacja
odnośnie samego textu - mam wrażenie, że sytuacja wygląda identycznie,

bonus track: Kisiel, w majtkach zapewne, podpisywał się: dr J.E. Baka - tędy droga, a nie przez hybrydyzację gimbazjalnych określeń kutasowych

Często jest tak, że niektórzy udają mądrzejszych od siebie, chociaż nie mają ku temu żadnych podstaw intelektualnych. Można takich poznać między innymi po wydumanym, przeintelektualizowanym stylu oraz braku dużych liter na początku zdań.

Nie powinno Cię smucić, że nikt nie wziął pod uwagę prowokacji. Tutaj, jak zauważyłeś ludzie chcą wypaść jak najlepiej, a większość czytających to szanuje - bierze tekst takim, jakim jest i mówi, co myśli.

Powiem krótko: pomimo, że może i list Mozarta nie jest zbyt wysublimowany, ale ma w sobie to coś- że można go przeczytać; a tego w twojej miniaturze zabrakło - subtelności

Oj, subtelności w tym liście nie było, a ohydy sporo.