Miałem kiedyś melancholię. Siedziała, złośliwa suka, na ramieniu i pluła do każdego talerza. Śniadanie, obiad, kolacja, zawsze to samo.
Ziemniaki w ślinie, kanapki w plwocinie, gluty w kawie.

Zwykłem po południu odpocząć przy książce, lub filmie. Zasłaniała litery i obraz łysym jak u szczura ogonem.
Czasem słuchałem muzyki, a wtedy wyła. Nie jak dzielne wilki, z księżycowym błogosławieństwem, ale jak syreny karetek ostatnich.

Nie odpocząwszy tak, kładłem się spać. Wtedy przeskakiwała mi z ramienia na pierś i świeciła w oczy ślepiami.
Ja, zamiast spać, gapiłem się w nią. Ona, zamiast spać dać, we mnie. Budziłem się, mimo wszystko.

Szedłem z nią za rękę do pracy. Szarpała się, ciągnąc w te wszystkie miejsca, gdzie iść nie mogłem. W pracy siedziała pod biurkiem, gryząc kostki. Tą u nogi prawej, kiedy pisałem, tą u nogi lewej, kiedy myślałem o czym pisać.
Gdy wracałem z pracy, wgryzała się głęboko w piętę prawą i wlokłem ją tak, całą drogę utykając.

Aż pewnego dnia usiadłem, żeby napisać coś do Ciebie. Ogon szczurzy zaplątał się w długopis. Pisząc, przybijałem ją każdą kropką do papieru. Aż w końcu, ukrzyżowaną na kilku paragrafach, pochowałem melancholię w białej kopercie. Przyjmij, proszę, zwłoki złośliwej suki.

Z poważaniem,
Iwar

Nie odpocząwszy tak, kładłem się spać

To "tak" w samym środku jakoś mi zaburza rytm.

Sprawnie napisane i zamknięte.
Brawo.

Skojarzenie:

Przyjemnie się czytało. Dowcipne i z pomysłem.

Zwykłem po południu odpocząć przy książce, lub filmie.

Zbędny przecinek.

Zasłaniała litery i obraz łysym jak u szczura ogonem.

Ogon szczura, szczupły taki raczej, da radę zasłonić litery, ale ekran monitora czy telewizora, to już nie bardzo.

Nie odpocząwszy tak, kładłem się spać. Wtedy przeskakiwała mi z ramienia na pierś i świeciła w oczy ślepiami.
Ja, zamiast spać, gapiłem się w nią. Ona, zamiast spać dać, we mnie.

Trzy razy „spać”. Coś bym z tym zrobił.

Szedłem z nią za rękę do pracy. Szarpała się, ciągnąc w te wszystkie miejsca, gdzie iść nie mogłem. W pracy siedziała pod biurkiem, gryząc kostki. Tą u nogi prawej, kiedy pisałem, tą u nogi lewej, kiedy myślałem o czym pisać.
Gdy wracałem z pracy, wgryzała się głęboko w piętę prawą i wlokłem ją tak, całą drogę utykając.

Trzy razy „pracy”. jw.
Przecinek po „myślałem”.

Aż w końcu, ukrzyżowaną na kilku paragrafach, pochowałem melancholię w białej kopercie.

W liście zamieszczałeś jakieś paragrafy? Dziwne. I brzmi groźnie. Może zamiast nich „frazy”, „zdania” lub „akapity”?

Iwar pisze: Aż w końcu, ukrzyżowaną na kilku paragrafach, pochowałem melancholię w białej kopercie. Przyjmij, proszę, zwłoki złośliwej suki.

Mnie się te paragrafy podobają.. Pasuję do zwłok złośliwej suki:)

Mam pytanie . Czy jeśli chodzi o psa to czy zwrot -
"Szedłem z nią za ręke do pracy." Jest właściwy bo wydaje mi się że jest to mała nieścisłość .

Niby znana prawda (że spisując uczucia można się ich pozbyć), ale nieźle podana. Choć wydaje mi się, że ta ulga po spisaniu jest chwilowa, niestety :wink: Ale to może zależy od rodzaju melancholii. Tutaj widzę, że sprawy związkowe, sercowe. Cóż, podejrzewam, że taki list może być skutecznym przybiciem gwoździa do trumny.

Dzięki wszystkim za komentarze i uwagi. To był jeden z tych tekstów, który sam się napisał, więc fajnie, że przypadł do gustu.

ithilhin, już mi drugi raz to robisz! Człowiek myśli, że coś oryginalniejszego wymyślił a tu nieeeee, zawsze już coś było

Gorgiasz, Sarahaulit, chyba rzeczywiście lepszego można coś dać niż paragrafy - chodziło mi o akapity. W moim przypadku to kalka z angielskiego, niestety, dużo takich mam. W sumie to do rozpoczęcia przygody z wery więcej pisałem po angielsku niż po polsku, stąd te kwiatki.

K.T.Rakoczy, bo to, panie, zła suka była.

självmordbombare, a wiesz, pisząc to nawet nie myślałem o sprawach stricte sercowych. Zwrot "Ciebie" traktowałem raczej jako "do przyjaciela" etc. Ale wiadomo, autor umarł, więc Twoja interpretacja jest jak najbardziej na miejscu.

Iwar pisze: ithilhin, już mi drugi raz to robisz! Człowiek myśli, że coś oryginalniejszego wymyślił a tu nieeeee, zawsze już coś było

Kwestia nie w tym, żeby nie wpisywać się w nawiązania, ale w tym żeby uczynić to zgranie i oryginalnie. A Tobie się udaje.

To ja nie jestem jedyną ofiarą takiej "suki":-)?
Bardzo dobrze napisane, jest sens i klimat, co więcej, można interpretować po swojemu.
Brawo.