Weryfikatorium.pl

oswajam kolejnego
drapieżnika

czai się na
skraju pamięci

osacza wspomnienia

w chwili nieuwagi rysuje
kreskę bólu na policzku

tęsknota

nie odejdzie ale
zamieni smutek w piękno

Dobre, masz talent

Gosia, piękne.

ithilhin pisze: w chwili nieuwagi rysuje
kreskę bólu na policzku

Bardzo wyraźnie to poczułam.

I tylko jedno podpowiem. Z doświadczenia.
Smutek zamieni w spokój, piękna poczuć nie da.

Dziękuję. Za te słowa. Dziękuję.

Gosia :hug:

ithi, ładne to takie - i smutne...
A tego drapieżnika - taką skuloną, przyczajoną do skoku czarną panterę, albo tygrysa - w tych wersach wręcz da się zobaczyć...

Isabel pisze: ithi, ładne to takie - i smutne...
A tego drapieżnika - taką skuloną, przyczajoną do skoku czarną panterę, albo tygrysa - w tych wersach wręcz da się zobaczyć...

czarna pantera

iris, Sarah, Isabel, Rumcajs, brat_ruina, dziękuję :hug:

Sarah pisze: Smutek zamieni w spokój, piękna poczuć nie da.

Spokój to moje piękno. Stąd tytuł

Isabel pisze: i smutne...

a miało wyjść pozytywnie...

Ładny wiersz, ale nie zgadzam się z pointą,
Tęsknota nie zamieni smutku w piękno.
Może ewentualnie ubrać różowe okulary ale chyba nie to autorka miała na myśli.
Pozdr.

Ładne.

Annarosa, dziękuję.
Jak się tęskni za czymś ładnym, to może być i piękno. Jak już tęsknota się uspokoi. Tak mi się wydaje.

Navajero, dziękuję.