Weryfikatorium.pl

kołyska zawsze była dla niej zbyt mała

nie mieściła w sobie ciemności nocy

utkanej pomiędzy jej paluszkami

chrupiącymi w ustach ojca

chrup chrup maleńka chrup chrup



potem z jaśkiem zbudowała

mur chiński pod blokiem

z kinderniespodziankowych samochodów

utkali przestrzeń nieśmiertelnych dzieci

na nim przygotowywali się do lotu



nocą liczyła siniaki na chudych łydkach

i przez dziurkę od klucza podglądała salon

ciekawe oczy przyklejała do matczynego czoła

odległość pomiędzy bladością policzka

a chłodem dłoni nazywała miłością i siniaki też



kiedy mur chiński się zawalił dostrzegła

brak skrzydeł i płacząc kopnęła w krocze jaśka

winnego rozpadu architektonicznego dzieła

inżynier był z niego marny i uszy schował pod siebie

pełen skruchy został nagle sam z piaskiem w oczach



potem ojciec znowu w niej zasmakował

chrup chrup mówił podgryzając jej biodra

wiotkie i pełne soku świeżych pomarańczy

obranych pilniczkiem spod poobgryzanych paznokci

chrup chrup maleńka chrup chrup

O_o Uuuuuu <to tyle jeśli chodzi o komentarz>

Na formie się nie znam - będą tacy co napiszą

A treśc - mmmm - boska!

Boskości. Serio. Jeden z najlepszych wierszy, które przeczytałam w tym dziale.

Wymowny, oryginalny, o świetnie utrzymanym nastroju. Moim zdaniem, super.



Chrupiący motyw mnie powalił.



Pozdrawiam

Widać dojrzałość wiersza i zawartych w nim przemyśleń. No i pewna elastyczność interpretacji. Podoba mi się :]

To przejmujące, to bolesne, prawdziwe...? Treść.

Hmm... niesmaczne . Trudno wiersz ten ocenić jednoznacznie, ale na pewno jest ciekawy i warto uwagi. Mam wrażenie, że trochę jednak zaniedbałaś formę kosztem przekazu.

są wiersze które bolą, ten do takich należy.
Świetny tekst

Nie znam się na poezji, nie umiem ocenić czy to wiersz obiektywnie dobrze napisany.
Ale treść... po prostu wbiła mnie w fotel.
Gratuluję!

Niesamowite.