W świecie, gdzie nie ma już bezbronnych księżniczek a rycerzom zabrano konie.

Pozostaliśmy sami, bez marzeń i fantazji.

Dorośli.

Realiści.

Bo tak wypada...

Bo tak ładniej brzmi...

Jakoś mi się nie podoba. Użyłaś ładnych słów i wyszło strasznie banalnie.



Peace!

Właśnie! Spójrz teraz na ostatnią linijkę

ok miało być "ładnych" - cudzysłów! Czyli że zbyt prosty język, dobrze znane, banalne zwroty.



Jak się z tym kłócisz to proszę:



W świecie poezji, gdzie nie liczy się człowiek

gdzie żądają metafor

słów o wielu znaczeniach

podtekstów

czy ktoś jeszcze się przejmie

mną...?



To z poezją nie ma nic wspólnego, ale dlaczego? Bo nie ma metafor, itd...

A jakby ktoś tak napisał, mogłabym powiedzieć "patrz 2 linijka" albo "przecież o tym był ten wiersz".



To jest trochę naginanie faktów.

A myślałam, że zrozumiałaś, o czym on jest. To nie naginanie faktów - po prostu styl jest drugą płaszczyzną przekazu. Autor ogólnie chciał oddać to, jak banalne jest życie - banalnymi słowami. Też jest dorosły i doskonale wpasował się w świat bez fantazji. Jednakże nie będę Cię przekonywać - nie musi Ci się podobać(choć bardzo lubię takie dyskusje i jestem szczerze wdzięczna kiedy ktoś je podejmuje). Zresztą poezję porzuciłam jakieś 4 lata temu, więc to staroć, który ma prawo się nie podobać.

A mi się podobał. Sama ostatnio napisałam wiersz o kłótni i - jak wiadomo - sama kłótnia jest chaotyczna, a więc mój poemat również.



Co do wypowiedzi Sonicexx. Utwór Arianny z wierszem białym miał dużo wspólnego, natomiast z haiku mniej :]. Obawiam się, że to nie ten dział .

Dziękuję. Właśnie byłam bardzo skonfundowana, bo jest on biały ale i mały<sama nie czuję, kiedy rymuję>. Chaotyczne kłótnie, to pomysł wręcz urzekający i jak najbardziej wart przelania na papier jak się pojawi gdzieś tutaj nieopodal z chęcią przeczytam (jak tylko znajdę czas - warunek dodatkowy). Pozdrawiam

Pomimo, że pomysł dość często powielany, to przyjemnie było przeczytać. Może utwór nie zachęca mnie do powrotów, ale nic takiego mnie w nim nie razi.

Arrianna pisze:A myślałam, że zrozumiałaś, o czym on jest. To nie naginanie faktów - po prostu styl jest drugą płaszczyzną przekazu. Autor ogólnie chciał oddać to, jak banalne jest życie - banalnymi słowami.

Zawsze jest miło, kiedy autor zakłada taką możliwość, iż czytelnik nie kiep i swój rozum ma. Myślę, że tłumaczenie tak prostego utworu nie jest niezbędne

Bywa, że autorzy próbują usprawiedliwić swój wiersz już w samym utworze, pisząc w nim np. ten wiersz jest banalny - ale niestety to za mało i trochę próbują w ten sposób "umyć ręce". Podobnie, gdy piszesz "Autor ogólnie chciał oddać to, jak banalne jest życie - banalnymi słowami." Przykro mi, ale to się nie obroni, wiersz powinien bronić się sam. Celowe użycie banałów dla podkreślenia banalnego życia też powinno być przemyślane.

Ale jak już napisałem, nic rażąco mi w tym utworze nie przeszkadza.



PS.

Arrianna pisze: Zresztą poezję porzuciłam jakieś 4 lata temu, więc to staroć, który ma prawo się nie podobać.

Interesujący wiersz podoba się niezależnie od tego, czy ma miesiąc, czy pochodzi z całkiem innej epoki

Jasne, że tak. Ale gust samego autora się trochę zmienił. To, co kiedyś było dla mnie znośne teraz jest, no cóż, mniej znośne. Własne utwory mi się nie podobają -> straszny los! btw - wytłumaczenie sensu było częścią dyskusji, gdyby nie ona, nie dokonałabym takiego podłego aktu przyznaję się jednak - zachowałam się niczym heretyk! profanacja!

Nie no, aż tak to nie

to mnie nie przekonało, że lepiej być nastolatkiem ale sam wiersz bardzo dobry