znalazłam się nagle wśród ludzi bez twarzy
lecz dusze tych twarzy nie szczędzą mi wrażeń

gra/październik/2016

Ale że niby jak, skoro nie mają twarzy?

Jason pisze: Ale że niby jak, skoro nie mają twarzy?

Bo to internety:)

bo to maski

Ludzie bez twarzy, dusze tych twarzy, internety, maski. Dalej nie łapię

Jason pisze: Ludzie bez twarzy, dusze tych twarzy, internety, maski. Dalej nie łapię

Jasonie, ja Twoją paskudną facjatę znam, niestety;)
Ale większości w sieci - nie. Są ludźmi bez twarzy, nicki, avatary - maski.
To co piszą, jak piszą, to część ich duszy i to są te wrażenia.

Howgh.

A niech będzie, ale wtedy mamy "dusze tych ludzi", czy coś w tym stylu ("dusze zza masek?), a nie "dusze tych twarzy", bo twarzy przecież nie ma.

Ale cóż, przynajmniej wiemy czemu nie komentuję poezji

ludzi też już nie ma, ani zwierząt, a dusze, jak najbardziej, są ;-)
Dusza ma to do siebie, że jest poezją post-istnienia

Niestety, dalej do mnie nie trafia. Trzeba mi zostać przy prozie

rażony prozą Jason zrozumie
powiada - poezji czytać nie umie
lecz co to umieć to czuć ci trzeba
bo nie jest to zwykły kawalek chleba