Tak, to moje pierwsze kroki. Zdaję sobie sprawę, iż poniższy tekst nie jest żadnym arcydziełem. Liczę na prawdziwe słowo oraz uwagi, po których będę mogła pisać dalej i doskonalić swój warsztat Każdy od czegoś zaczyna


Początek bez końca

Grubość skóry a wrażliwość wnętrza
Dwie przeciwności, postrachem mojego serca
Przez ból nakreślone, czasem biegnącym dopełnione
W całość gnijącej historii złożone,
Gdzie złe wspomnienia się kończą, tam dobre zaczynają
W zwykłej codzienności mnie zawsze doganiają
Gdy wszystko już skreślone, na straty przeznaczone
Pojawia się nadzieja, co szlaki kreśli nowe
Stawia na drodze postać wspaniałą
W swe doskonałe cechy ubraną
Mimo cudowności, strach mój góruje
Jak wrogi cień się za mną wciąż snuje
Chwile znów mijają, czas płynie swym tempem
A cierpliwość przewodnim w tych dniach jest elementem
Wyrozumiałe oczekiwanie przy jednoczesnej pomocy
Skutkuje powolną eksplozją uczuć pomimo ciemnej nocy
Jego siła odkryła we mnie, co to jest szczęście
A obecność uzależnia, jak codzienne powietrze
Obawy zniknęły, to co złe już odeszło
A my powoli zaczynamy tworzyć jedność
Jak dzień jest po nocy, a tęcza po deszczu
Tak w życiu występuje szczęście po nieszczęściu
To co Nas spotkało, to dopiero początek
Los szykuje dla Nas miłość, która rozpocznie nowy wątek.

Przeczytaj swój wiersz głośno. Wywal rymy wewnątrz wersów, jeśli to ma być wiersz, a nie rymowanka rapera.

enittee pisze:Przez ból nakreślone, czasem biegnącym dopełnione

enittee pisze:Gdy wszystko już skreślone, na straty przeznaczone