Świat jest pełen podziwu,
dla osób o żelaznym szkliwie,
że mimo iż mają nogi padalca,
kochają każdego malca,
że chleb roznoszą żebrakom
i pomagają chorym dzieciakom.

Świat jest pełen podziwu,
dla osób o żelaznym szkliwie,
że mimo iż ich głowy trudy znają,
to jednak z wiarą to zwyciężają,
że mimo iż ich głowy cierpienia znają,
to jednak miłością je zwyciężają.

Świat jest pełen podziwu,
dla osób o żelaznym szkliwie,
bo lew pomniki jej stawia,
czapla z ryba o niej rozprawia,
bo wilk na jej cześć koncerty śpiewa,
a pod niebem lata złota mewa.

Ten wiersz napisałem pod wpływem natchnienia Siły Wyższej, gdy zobaczyłem w telewizji dziewczynę chorą na raka, która mimo własnego cierpienia niosła pomoc ludziom.