Młodzi krzyczą, gardła wydzierają
Starzy patrzą na nich, po głowach się pukają
Nie pamięta pies, jak wilkiem był
Nie pamięta jak napisy na murach rył

Młodzi się buntują, bo oni wierzą
Starzy już przegrali, z tego co mają się cieszą
Ideały zamienili, na telewizor, gazetę, spokój
W młodych media budzą jedynie niepokój

Do starych krzyczą: czy nie mamy racji?!
Macie ją, odpowiadają
My jednak opanowaliśmy
Sztukę adaptacji

Od czego by tu zacząć….

Przede wszystkim popracowałbym nad rytmiką – miła by była temu lirykowi stała średniówka.

Konsekwencja przecinków. Jeżeli stawiasz znaki interpunkcyjne, należy stawiać je wszędzie tam, gdzie zasady gramatyki wymagają tego od nas (patrz: klauzule wersów).

Używasz wiele niezgrabnych zwrotów, które zaburzają harmonię:

z tego co mają się cieszą

bo oni wierzą

Rymy są… co najmniej częstochowskie. Zauważyłem, że próby tworzenia współczesnego wiersza rymowanego zawsze kończą się niepowodzeniem, jeżeli autor nie posiada gruntownego wykształcenia teoretycznego (polecam książki w moim opisie) i jeżeli ogranicza się do form prostych (polecam spróbować na początek sonet).

Na początku chciałem też się odnieść trochę do warstwy semantycznej, ale – nie oszukujmy się - nie istnieje. Nawet, jeżeli uznamy tekst za próbę opisania relacji międzypokoleniowej, czy coś w tym kształcie, ciągle będziemy gdzieś na poziomie placów ziemniaczanych i grochu z kapustą.

To ja:
mnie straszy banał w tym wierszu - jak jelenie na rykowisku na straganie ze "sztuką"

edit: banał poetycki, kalki za kalką zamiast myśli

forma okej, ale treść nie zachwyca ani oryginalnością ani głębią (zespół Kombi potrafił o wiele więcej treści zawrzeć na ten temat w piosence "Pokolenie").

poza tym jakie jest przesłanie tego wiersza? Że należy ryć po ścianach i drzeć mordę póki się jest młodym?

Młodzi krzyczą, gardła wydzierają
...
napisy na murach

bo później człowiek się uspokaja i zaczyna rozumieć, że ważniejszy jest spokój i adaptacja?

Po prostu piszę jak jest.