W świat uciekły wsze myśli,
by od kresu do kresu
południe świtem ziścić,
zaplatać się ku niebu.
W świat uleciały ptaki,
dalekie, niepokorne.
Chmury na niebie złote,
przychodzisz lasem do mnie.
W świat popłynęły słowa,
na sznurkach powiązane,
w korale zaplecione,
nic więcej nie dostanę.
3
Siewca Dobra
Dziękuję Gorgiaszu i dobrze Cię widzieć.. To bardzo dawny wiersz. Odłożony na bok, żeby zobaczyć czy warto do niego wracać. Zmieniłam w nim jedno czy dwa słowa. (I interpunkcję ;-))
I dzięki takim wypowiedziom jak Twoja, wiem, że czasem warto wrócić. Będę pracować na pewno. Nad innymi wierszami.
Dziękuję raz jeszcze.
PS. Wróć na forum, brakuje Ciebie.
I dzięki takim wypowiedziom jak Twoja, wiem, że czasem warto wrócić. Będę pracować na pewno. Nad innymi wierszami.
Dziękuję raz jeszcze.
PS. Wróć na forum, brakuje Ciebie.
gosia
„Szczęście nie polega na tym, że możesz robić, co chcesz, ale na tym, że chcesz tego, co robisz.” (Lew Tołstoj).
„Szczęście nie polega na tym, że możesz robić, co chcesz, ale na tym, że chcesz tego, co robisz.” (Lew Tołstoj).
5
Czytając, wywołane zostało we mnie miłe wspomnienie tekstów jakie dawno temu sam kreśliłem w zeszycie. Piszesz, że to stary wiersz i zastanawiałaś się czy warto do niego wracać - uważam, że stare teksty naszego autorstwa potrafią po latach zaskoczyć i zainspirować, dobrze jest popatrzeć z perspektywy na nasz dawny styl czy (!) okres literacki i wrócić do takiego samego stylu, z tym że ulepszonego doświadczeniem. Sam tekst może nie jest szczytem geniuszu, ale na pewno ciekawą wprawką - tęsknie za takim pisaniem i czasem mam wrażenie że już nie ma powrotu - teraz jednak odkurzę stare zeszyty i poszukam czegoś.
Co noc przychodził do mnie przed laty twój Popiel
pomieszany z Sindbadem pół-król pół-padyszach
pomieszany z Sindbadem pół-król pół-padyszach
