Zerwałam kiść kwiatów
Wsuwam do wazonu,
By zapachem omamić
odłamy betonu.

Wkrótce piękno zwiędnie,
przez chwilę czar włada
A ja przez tę chwilę
bajki opowiadam

Chwytam łyk natchnienia
- melodię słowika,
nim płatki opadną,
stronicę zamykam.

Słodziuśki.
Tylko to wsuwanie jakieś takie... Ale mną się nie sugeruj bo mam defekt wyobraźni;)

Masz bezbłędną intuicję, pisarską. Lepiej chyba pasuje: "wciskam". Dziękuję za komentarz.

Przychylam się do słów Ruiny - to „wsuwanie” kwiatów do wazonu jest, jakby to powiedzieć, „niepraktyczne.” Lepiej zabrzmiałoby „daję”.
Drobna uwaga, co do trzeciego wersu, zamieniłbym na:
„by zapachem mamić”
Trochę niekonsekwencji w interpunkcji.
Świetne dwa ostatnie wersy każdej strofy.

Ogromny plus za chwilę :wink: ...

Dobre.

G.P. dziękuję za podpowiedź, a trzeci wers zmieniałam kilka razy, starając się dobrać odpowiedni czasownik:D A te niekonsekwencje w interpunkcji to pewnie sprawka wordu i moje niedopatrzenie. Ja poprawiam, a program i tak robi swoje.

Z tym wsuwaniem kwiatów... Ja bym je po prostu włożył. Ale co do oceny wiersza: :!: Kciuk w górę :!: Mesa like it.

Przepraszam, czy faceci tylko jedno mają na myśli- czy mi się tylko wydaje? :(
A tak co do utworu milutki i ładny jego odbiór,
chociaż mi zgrzyta:

Aloe pisze: Zerwałam kiść kwiatów

Aloe pisze: odłamy betonu.

Aloe pisze: stronicę zamykam.

te fragmenty brzmią mi topornie, co nie przeszkadza mi polubić ten wierszyk.
Wsuwanie zupełnie mi nie przeszkadza - tu całkiem delikatny gest.

Mi ten beton, bardzo jednoznacznie kojarzy się z wielką płytą, jakże pozbawioną romantyzmu i gdzie tutaj o natchnienie?Ale kwiatki w wazonie to taki przyjemny akcent, który nie tylko cieszy, ale pobudza też zmysły.Lubię wiersze, które pozwalają mi stworzyć sobie w myślach, zwarty kompozycyjnie obraz.

Mi też beton kojarzy się z wielką płytą -
"Nad ogromną betonową wsią,
Z wolna gaśnie słoneczna żarówka.
Pod ogromną betonową wieś,
Kocim krokiem podchodzi szarówka."...
Chodziło mi bardziej o słowa, które użyła autorka na określenie tego faktu - wg. mnie to nie był szczególnie trafny wybór.

Beton kojarzy się z czymś twardym i i niezmiennym, a zapach kwiatów ma ten beton odczarować. Zastosowałam przenośnię, której, według podanych zasad w Weryfikatorium, być nie powinno czyli betonowy mózg Poszły konie po betonie...
Gebilis, RebelMac, Anna Nazabi, dziękuję za komentarze.

hmmm....
moim zdaniem tu wszystko jest przypadkiem, znaczy słowa sobie hasają od sasa do lasa bez porządku obrazowania, porządku myśli. Taki patchwork słów bez planu semantycznego .

Jeżeli w przypadkowym doborze słów czytacze znajdują głębszy sens - to plus dla autora, a raczej autorki

Nataszo, nie miałam zamiaru stworzyć utworu dada. Spodziewałam się prędzej krytyki metrum niż semantyki. Domyślam się, że chodzi o rzeczowniki: kwiat, beton, stronica?
Gebilis, wiem, że kiść to rzeczownik,który powoli wychodzi z użycia, ale jakbym zamieniła go na pęk, nie byłoby to samo.

Semantycznie - metaforyka poskładana na potrzeby rymu i rytmu. Myślę, że istotą poezji jest poziom przeżycia podmiotu, a reszta to narzędzia obrazowania. Tymczasem tu jest walka o rym i rytm POZA przeżyciem. Dlatego dla mnie wiersz staje się pusty wewnętrznie - wrażenie hasania + dość znoszone poetyzmy w słowach to jedyny ślad obioru.

Added in 4 minutes 19 seconds:
J. Tuwim
Rwanie bzu
Narwali bzu, naszarpali,
Nadarli go, natargali,
Nanieśli świeżego, mokrego,
Białego i tego bzowego.

Liści tam - rwetes, olśnienie,
Kwiecia - gąszcz, zatrzęsienie,
Pachnie kropliste po uszy
I ptak się wśród zawieruszył.

Jak rwali zacietrzewieni
W rozgardiaszu zieleni,
To się narwany więzień
Wtrzepotał, wplątał w gałęzie.

Śmiechem się bez zanosi:
A kto cię tutaj prosił?
A on, zieleń śpiewając,
Zarośla ćwierkiem zrosił.

Głowę w bzy - na stracenie,
W szalejące więzienie,
W zapach, w perły i dreszcze!
Rwijcie, nieście mi jeszcze!

Wiersz znam doskonale, nie musiałaś się fatygować, wklejając go tutaj.
Uważasz, że tekst jest pusty wewnętrznie? Znoszone poetyzmy?
Jesteś weryfikatorem, więc nie będę polemizować, choć moja wiedza na ten temat jest trochę inna. Dziękuję za komentarz.