Jeden grób
W nim leży przyjaciel najlepszy

Dwa życia
Los Cię rozłączył z tym pierwszym

Trzy bukiety
Symbol ulotnej ludzkiej pamięci

Cztery serca
Strzegące grobowej pieczęci

Pięciu braci
Acz pierwszy zaświatom oddany

Sześciu mężczyzn
Niech szósty będzie zapomniany

Trochę górnolotne aczkolwiek do dopracowania.

Górnolotnie? Delikatnie powiedziane.
Poezja grobowa z wylewającym się patosem i częstochowskim rymem na koniec.

Ale o co tu chodzi

A kto to wie?
Żałobników trzeba by zapytać

Rumcajs pisze: Ale o co tu chodzi

No, jak to? Autor odwiedził stary cmentarz i czytał napisy na grobowcach.

Mrs Alistair pisze:

Rumcajs pisze: Ale o co tu chodzi

No, jak to? Autor odwiedził stary cmentarz i czytał napisy na grobowcach.

Aaa. Mógł przynajmniej epitafia zaznaczyć

Oj tam, oj tam...
Na poezji się nie znacie. Wszystko ma być zaznaczone i opisane.
Jeszcze adresy kwater Wam trzeba podać.

Mimo patetyzmu i poważnej tematyki, nie rusza mnie to wcale. Bardzo prosta konstrukcja, przesłanie równie proste (choć może i prawdziwe), nic w tym odkrywczego, ani chociażby zaskakującego – dla mnie to tekst napisany przez program komputerowy.