„Część mnie”

Mówią przeze mnie ścięgna
Twoja krtań uległa
Wzdraga mną żołądek
Twoje oczy chłonne
Zaciskają się me pięści
Ciebie orgazm pieści
Wyżynają się me zęby
Twa histeria męczy
Zaraz skonam tutaj
A ty coraz bardziej brutal
Gdzie się podziać ze swym ciałem?
Kiedy w tobie ufność miałem?
Skurcze są mym końcem
Gdy nade mną pastwisz kolcem
Przecież nie jest to jak pastisz
Gdy się wrogo gapisz
Zaraz zrobię tu pod siebie
Mam z przeciwka tylko Ciebie
Jak tu łyknąć łyk wolności
Kiedy w Tobie brak mądrości
Już bym wolał samotności
Niż reakcji Twej przykrości
Odejdź prędko jak najdalej
Bym nie musiał skomleć dalej
Lub się odwróć już ode mnie
Wolę spokój lecz bez Ciebie
Ja odczuwam już na sobie
Cały ciężar w Twej osobie
Więc się odczep ino szybko
Bym do zdrowia wrócił rychło
Ty jak wirus pełen kleszczy
Co zawładną mną bez reszty
Odejdź sama, zostań z boku
Bym miał wreszcie święty spokój
Pójdź tam dalej w siną dal
Bym samego siebie znał
Gdy już stawiam pierwsze kroki
Bijesz brawa jak do kwoki
Gdy dorosły sięgam godła
Ty pochylasz się jak miotła
Więc nade mną czarne chmury
Zawsze gdy są Twoje wtóry
Po co komu ta znajomość?
Gdy w przełyku staje kość
Odleć piórko – me podwórko
Co zostaje: tusz i biurko
No i lampa co oświetla
Zespolenie warte piekła

Starałam się uchwycić myśl - ale nie ogarniam.
Wyłuskać odrobinę sarkazmu, dystansu do świata - nie dałam rady.
Rodzaj rymów powalił mnie i przygniótł do podłogi.
I tylko jedna myśl została jako podsumowanie :

major sedes pisze: Twa histeria męczy
Zaraz skonam tutaj
A ty coraz bardziej brutal

Kluczem do rozumienia mogą być te słowa z wiersza samego: " Ja odczuwam już na sobie
Cały ciężar w Twej osobie" i reszta toczy się w tym dialogu z samym sobą, jakby dwie niechciane, niesmaczne fizjologie (bo duzo porównań do stanów cielesnych). no wiem, trudno przełknąć, w ogóle blee i fuj. i co jeszcze, ja nie wymyślam, same się piszą.

major sedes, widzisz.. kiedy to nie o tematykę idzie a o formę jej wyrażenia

wtedy widzę, ale faktycznie forma wyrazu tu w tym wierszu nie jest górnolotna czy obiektywna z dystansem, myśli ogólnie przyjętej czy rozumianej też nie ma, jeszcze inaczej mówiąc pewnie nikt nie odczuje tego tekstu bo nie dotarł do takiego stanu, to jest głos z przepony tuż przed zwymiotowaniem Cholerna z zgaga z powodu drugiej połówki

major sedes, a mama nie mówiła : "nie mieszaj"?
Jak to zwał, tak to zwał - poezji to ja tu nic a nic nie czuję Ale może jeśli pomieszam... hmmmm....

Poezja jest do rozumnych a nie dla pięknoduchów, nasze tyłki jak wino kwaśnieją, i nie zbliżamy się do aniołów, Prawdę mówiąc z każdym utworem tracisz rozum, i to z wielu powodów...

Wtóry, rychło, ino szybko itp. obok np. pastiszu. Lepiej byłoby utrzymać jeden styl wiersza - stylizowany czy nowoczesny. A teraz jest taki misz-masz i ciężko go się czyta, a jeszcze ciężej interpretuje.

Poeta chyba w głębokiej rozterce i katuszy tworzył...

Added in 1 minute 8 seconds:
ps. dobrze by było skrócić i podzielić na wiersze

I wywołał uśmiech na mej twarzy. Autor powinien pójść w kierunku satyry. Styl jeszcze do poprawy, ale...

major sedes pisze: Odejdź prędko jak najdalej
Bym nie musiał skomleć dalej

major sedes pisze: Ty jak wirus pełen kleszczy
Co zawładną mną bez reszty

major sedes pisze: Zaraz skonam tutaj
A ty coraz bardziej brutal

Proponuję zdecydować się na jeden rodzaj rymów oraz uporządkować co nie co.

Sarah pisze:Rodzaj rymów powalił mnie i przygniótł do podłogi.

<Podbiega czym prędzej i pomaga wstać Pani Poetynce
Rozumie całą sytuację, bo odczytał do

major sedes pisze:Zaraz skonam tutaj
A ty coraz bardziej brutal

i dalej nie dał rady>

Zobacz sedes co żeś zrobił naszemu Poetyfikatorowi

Odstaw na chwilę rymy. Spróbuj białą, albo wolną.
I na Jowisza, nie tłumacz wiersza, bo to jest słabsze od samego zamieszczonego utworu.

S.

Tuwimowi zarzucano "obcość psychiczną", czyli dobre jest to co jest ogólnie przyjęte za dobre. Niestety, taki egoizm elitarnych kręgów. Zacząłem pisać bardziej sążniście, Potrzebuje treści, a mniej celnych skrótów. I osobiście to ważne. ale może nie podobać się.
Misz- masz rymów retro i współczesnych to taki eklektyzm. Nie ma jednej drogi. Po dadaistach wszystko wolno.
Nie dla pięknoduchów i bawidamków co potrafią dotrzeć tylko do melodii, i tych kabotynów.

Moja teoria dla poezji jest w tym wierszu, com kiedyś naskrobał:

„Poezja”

Poezja z bólu wyrasta
Ukazuje w ciemnym zwierciadle
Parki, wieże, miasta

Kwiat lotosu nad bagnem się suszy
Nie potrzebne są
Ręce, oczy, uszy

I fotografii mozaika poświadcza
Że poezja to nie bajka