„Nie wiedząc dlaczego”



Idąc przez miasto, rozglądam się niepewnie,

próbuję ogarnąć niepokój pobieżnie

i coraz większy strach w mych oczach rośnie,

a serce łomocze ciągle dosyć znośnie



To, co było dla mnie bliskie chcę zapomnieć

nie pozwalając Cię komukolwiek wspomnieć

zamykam się w pokoju całkiem sama

teraz tylko ja i moja zimna ściana



Sumienie stara się zepsuć wolność małą

jak Twoje uczucie nie do końca stałą

muzyką zagłuszam chaos całkowity,

co lekkim pokoju mrokiem jest okryty.



__

Wydaje mi się, że płynność jest już prawidłowa. ; )

Niestety Melody nierytmicznie, mimo równej liczbie sylab. Może to długość wyrazów? Czytałem go na głos i coś mi tam zgrzyta cały czas.

I-dąc przez mia-sto, roz-glą-dam się nie-pew-nie, 12

pró-bu-ję o-gar-nąć nie-po-kój po-bież-nie 12

i co-raz wię-kszy strach w mych o-czach roś-nie, 11

a ser-ce ło-mo-cze cią-gle do-syć znoś-nie 12



To, co by-ło dla mnie blis-kie chcę za-po-mnieć 12

nie poz-wa-la-jąc Cię ko-mu-kol-wiek wspo-mnieć 12

za-my-kam się w po-ko-ju cał-kiem sa-ma 11

te-raz tyl-ko ja i mo-ja zim-na ścia-na 12



Su-mie-nie sta-ra się zep-suć wol-ność ma-łą 12

jak Two-je u-czu-cie nie do koń-ca sta-łą 12

mu-zy-ką za-głu-szam cha-os cał-ko-wi-ty, 12

co lek-kim po-ko-ju mro-kiem jest ok-ry-ty.

12



Składnia i interpunkcja. Jedno zdanie monstrum!

Nie stosuj przecinków, jeśli nie stawiasz kropek. Straszna niekonsekwencja - razi w oczy. Gdzie to nie muszę wskazywać raczej, bo jak już wspomniałem wiersz to jedno zdanie monstrum. Porozbijaj to na mniejsze zdania. Dwa do trzech wersów.



Już wspominałem o tym:

nie pozwalając Cię komukolwiek wspomnieć

jak Twoje uczucie nie do końca stałą

To nie zwrot grzecznościowy - nie eksponuj tak tego. Ja wiem, że to apostrofa i do kogo ją kierujesz. Jeśli nie ma to konkretnego celu jak np. użycie wielkiej litery odnośnie przyrody (np. Rzeka) w antropomorfizacji - nie stosuj tego.





Tu, moim zdaniem, po przecinku lepiej pasuje "próbując".

Idąc przez miasto, rozglądam się niepewnie,

próbuję ogarnąć niepokój pobieżnie

Co do rymów. No niestety - częstochowskie. Przykro mi, ale te rymy, są strasznie banalne, oklepane i nieoryginalne. Musisz rozbudowywać słownictwo, szukać innych rozwiązań słownych. Polecam poszperać w słowniku synonimów.



Sam ryzykuję z patosem i wiem jak łatwo przeholować. Ty przeholowałaś w moim mniemaniu. To zakrawa troszkę na grafomanię. Najgorzej wypadło:

muzyką zagłuszam chaos całkowity,

co lekkim pokoju mrokiem jest okryty.

Wymuszone porównanie moim zdaniem.

Temat banalny jest najtrudniejszym do ciekawego ujęcia. To trochę porywanie się z motyką na słońce. Możesz to robić, jeśli nie przeraża cię seria niepowodzeń niekoniecznie prowadzących do czegoś. Wiem, że to dopiero twój drugi wiersz tutaj Melody. Ale radzę, byś utwory o nieszczęśliwej miłości i jej skutkach odłożyła na półkę. Sięgnij po nie za kilka tygodni, miesięcy. Spojrzysz na to z innej perspektywy, a teraz poeksperymentuj z innymi tematami. Przyziemnymi i wzniosłymi. Miłość to nie jest łatwy i wdzięczny temat według mnie. Pracuj dalej!

Nie podobało mi się znacznie.

Pozdrawiam!

Melody sagt:

Wydaje mi się, że płynność jest już prawidłowa. ; )

masz rację. Wydaje Ci się.



Melody, poszukaj melodii wiersza, rhythmu, przekazu, a nie karm nas próżnymi żalami bez dbałości o formę. Wiersz jest treściwym przesłaniem, ubranym w piękne szaty. Żeby mógł zaistnieć, musi być przynajmniej gustowny. Nie każdy rymarz może być poetą. Niektórym pozostaje wyrabianie pasków.