Kosz wiśni koło opalonej łydki
Pachnie rabarbar świeżo ścięty
Cukrowy groszek wprost do miski
Gruszkowy kompot z listkiem mięty

Na schodach drzemie kot kulawy
W lipcowym słońcu kości grzeje
Wspomina sławne swe przygody
Wojen z myszami przeszłe dzieje

Słońce wysoko jeszcze stoi
Rondem osłania się wśród łanów
Ten strach na wróble i na wrony
Ze słomy zrobiony i gałganów

I taki upał, tak leniwie
Tak toczy się ta sobota
I toczą się rumiane wiśnie
Gdy trąca koszyk goła stopa

I naprężony sznur zaciśnie
Ciszę wczesnego popołudnia
I chłodnym wiatrem ukołysze
To co wzburzyła ranna kłótnia.

Fajne, obrazowe, plastyczne. Tylko dwie ostatnie zwrotki trochę zwalone. Sylaby i powtórzenia, szczególnie to "I".

Wspomina sławne swe przygody

lepiej byłoby "wyprawy"

Ze słomy zrobiony i gałganów

tu jest za dużo o sylabę w "zrobiony". Może "ze słomy starej i gałganów"?

nie dwie ostatnie, ale przedostatnia strofa rzeczywiście burzy rytmikę wiersza, ale nie wygląda to na celowe działanie. Popracowałabym nad całym

I taki upał, tak leniwie
Tak toczy się ta sobota
I toczą się rumiane wiśnie
Gdy trąca koszyk goła stopa

a klimat - i owszem - na mnie również działa. I na wyobraźnię. Szczególnie pointa. Niby nic się nie zdarzyło.