Ballada o końcu świata


Zszedł Pan z krzyża i pokarał ogniem i żelazem,
Bił oprawców – rózgą twardą dzielił raz za razem.

Zapanował istny chaos, ziemia się zapadła.
Ludzkość w strachu odtąd żyła, w grzechy nie popadła.

Znikło prawo – przyszła władza o twardym uścisku.
Zgasło słońce – odtąd ludzie w słabości, ucisku.

Brak miłości, brak współczucia, Bóg niemiłosierny.
Srogi Jezus na bój rusza - Szatan Jemu wierny.

Szpetne sztuczki, złe podstępy – Pan Ciemności w chwale:
Terror strachu szerzą razem, rządząc w gniewu szale.

Jak Mu mogli bracia, siostry cios taki wyrządzić?
Jezus w bólu, zapalczywy, do zemsty chce dążyć!

Czemuś, Ojcze, w takiej chwili ostawił samego?
Syn Twój kona! „Nie ma Boga, puste pękło niebo!”

Ludzkość w mroku, ludzkość w bólu cierpi za błąd ludzki.
„Wybacz, Ojcze, my zbłądzili, udziel Twojej łaski.”

Niebo milczy: Bóg od świata odwrócił oblicze.
„Syn mój zdradził! Syn mój umarł! Chciałem dać mu życie...”

Boże, Ojcze wszechpotężny, wspomóż nas w niedoli!
„Jam już starzec niedołężny... Ach, jak zdrada boli!”

Zamilcz, Ojcze, mówi Jezus, mojej krzywdyś winien!
Od dziś wszystkich Tobie wiernych rzucę w wieczny ogień!

Gdy to wyrzekł, ziemia z jękiem wszystko pochłonęła,
Pękła nić podtrzymująca żywot stworzeń wiela.

Trzy Osoby podzielone – oto koniec świata,
Co w jedności stworzon został i w miłości brata.

Panie, Panie, czemuś zwątpił w miłość Ojca wieczną?
Gdybyś umarł, miałbyś życie i radość bezpieczną.

Zszedł Pan z krzyża i odrzucił piękny plan zbawienia.
Nie ma Boga – my zaś ludzie w pętach upodlenia.

Rytmicznie utyka strasznie, rymy momentami częstochowskie, a czasem w ogóle ich brakuje. Temat ciekawy, mogło być fajnie, a jak dla mnie troszkę mdło, szaro wyszło i te upodlenia wszystkie tchną takim "och! ach!" patosem.
Możeś się Piekary za dużo naczytał/a ?

Ano, faktycznie zainspirowałam się Piekarą. Może zbytnio
Rytmicznie dopieszczałam jak się dało, ale widać wciąż nie jest idealnie. Mógłbyś mi wskazać te fragmenty, które utykają? Znaczy, postaram się wnioski wyciągnąć.

Ach, i dziękuję za krytykę. Jakby nie było, zachwyty znajomych zazwyczaj nie są miarodajne Pozdrawiam.

No kilka jest takich fragmentów, wystarczy policzyć sylaby w wersach. Wiesz na to składa się także akcentowanie wyrazów, dla spotęgowania "wrażenia" rytmiki możesz średniówkę zastosować, czy ilość sylab w wyrazie ( zobacz sobie Pieśn Zbójnicką [tytułu chyba nie pomyliłem ] Kasprowicza). Także, pamiętaj, że na rytmikę nie składają się tylko liczby sylab w wierszu (choć są ważne), polecam zapoznać się z utworami z forumowej Gry, bo z tego co pamiętam dawniej miała bardzo dopieszczone utwory pod tym względem.

PS. A co do Piekary to widać, widać. I pamiętaj o zasadzie "przeleżenia" tekstu (bo widać to niedopracowanie). To nie tylko tyczy się prozy, ale także i poezji. Choć ja czasem tutaj wrzucałem od razu. No cóż, taka ma porywcza natura.
Pozdrawiam.

Tyle to ja sama wiem i jak widać nie wystarczyło. Dlatego właśnie prosiłam o konkretne przykłady. Bo chyba cały wiersz nie jest rytmicznie zaburzony?

Gdy to wyrzekł, ziemia z jękiem wszystko pochłonęła,
Pękła nić podtrzymująca żywot stworzeń wiela.

Wyraz ten mi nie pasuje, ale sprostowanie muszę napisać i cię przeprosić, bo rytm jest ładnie zachowany, pomyliłem sobie wiersz, czytając.
Także zwracam honory co do rytmiki, nieomal wszyściutko jest bardzo fajnie.
Co do reszty się nie wycofuje.
Pozdrawiam

Dziękuję bardzo I jeszcze raz za cenne uwagi i poświęcony czas.