Sen


Tkwi w okopach moich wspomnień
Scena, kiedy korytarzem,
Za kulisy snu szłaś do mnie,
W dłoniach słońca zza witraży.

Z pełnych warg, niczym z kielicha
Płynął miód - nadzienie słowa.
Rozlał słodycz mi w tętnicach,
Studnię uszu spenetrował.

Każde twoje zgrabne tchnienie
Tliło się we mnie łagodnie,
Odkąd naszych dusz płomienie
Plotły warkocz jednym ogniem.

Zabił zegar kurantami,
Wskazówkami szarpiąc mocno
Mówił, że miałem omamy,
Że najwyższy czas się ocknąć.

O, to mi się podoba myślę, że rytmicznie jest ok, choć początkowo zastanawiała mnie trzecia strofa z tym "tliło się..." ale "plotły warkocz..." ją naprawiły i przytrzymały w ryzach. Ostatnia strofa szczególnie przypadła mi do gustu, pomysł z zegarem jest na prawdę fajny, choć może wydawać się pospolity. Życzę więcej takich wierszy pozdrawiam.

No, ładny, podoba mi się. Zgrzyta mi jednak jeden wers, mianowicie:

Studnię uszu spenetrował.

Brzmi trochę w stylu "zgwałciłeś mnie przez uszy". Znaczy, rozumiem o co chodzi, może to tylko taki prywatny zgrzyt, ale zepsuło mi to nastrój całego utworu.