Dziś Polska jak tornado, zamieszanie sieje
Orzeł tam w koronie się na drzewie chwieje
Czarne się tam chmury kumulują w górze
Czy to jest normalne w słowiańskiej naturze?

Czy to jest zwyczajne? Takie zaś zjawiska?
Pioruny strzelają, na niebie się błyska!
Spójrz teraz na ludzi jak się tam chowają
Od pomocy sobie sprawnie ukrywają

Wielka trąba wiatru spustoszenie sieje
Nic jej nie zatrzyma, zbyt dużo się dzieje?
I nastała cisza..sz..moment ów przedziwny...
Punkt kulminacyjny, goją się nam blizny.

Jednak to nie koniec! Najgorsze nadchodzi!
Siły złe wzrastają! Diabeł tam dowodzi!
Przeszło... Już po wszystkim... Polska dalej stoi!
Nic nam w Naszych planach tornado nie zbroi!

Wszyscy razem wspólnie! Wybudujmy Raj!
Dla Nasze orła Święty piękny Gaj!
Dla polskiej rodziny ogród pełen snów...
Tak by na Zachodzie czapki spadły z głów!

Ho-ho, patriota się nam znalazł. Rozumiem, że wiersz odnosi się do ostatnich tragedii. No, przynajmniej jest bardzo optymistyczny, to się chwali.

Teraz tak: interpunkcja. Brakuje kropek w paru miejscach.

Nadmiernie występuje zaimek "tam".
"Takie zaś zjawiska? " - "zaś" w tym miejscu nie pasuje.
"Od pomocy sobie sprawnie ukrywają " - zdanie niegramatyczne.
"Dla Nasze orła Święty piękny Gaj! " - może "Naszego"? Pewnie literówka.
Takie rzeczy wynikają z chęci dostosowania tekstu do wymogów rymu i rytmu, rozumiem. Jednak myślę, że mógłbyś się postarać ich pozbyć. Jestem zdania, że rytm i rymy powinny być dopasowanym kostiumem, nie zaś wyciskającym oddech gorsetem. Czyli - powinny pomagać, a nie przeszkadzać.

Co do samego wiersza: wszystko zależy od gustu. Mnie się osobiście podoba, znaczy, jest zabawny. Zapewne w zamierzeniu miał być to utwór wzniosły, motywujący, poruszający serca miłością do Ojczyzny, itede. I pewnie byłoby tak w romantyzmie. Dziś trochę to trąci napuszonym patosem. Niemniej, jako wiersz stylizowany wygląda całkiem nieźle.

Podoba mi się ostatni wers. Chciałoby się zakrzyknąć: Oł jea! Do boju!