Dzieci kwiaty XXI wieku

Zakorzenieni w swym nierzeczywistym świecie
zabijają się wciąż, choć już dawno umarli.
Jak pięknie rosną, jaki piękny kwiecień,
kwitną ciągle w zaciszu swych szklarni.

Przyjaciół mają wielu: róża17, tUnDeRsTrOm
Zielony_listek, On6i9, Rajska_jabłonka…
I wielu, wielu innych, oplecionych siecią
drapieżnika. Małego, czarnego ptasznicka.

Lecz im to wystarcza. Mają słońce, mają tlen.
Jedyna rzecz, której potrzebują - światłowody,
by się karmić mogli, photosyntezą od Adobe.

Ja i ty – także naszym domem ogród ten.
Bujnie porastamy, jak każdy okaz nowy,
bo neostradą spryskaną mamy głowę.

Podoba mi się ten wiersz. Ot, i cała prawda o dzisiejszym społeczeństwie.

Tu są te zwykłe mysli które sie plączą z tymi dziwnymi tworząc wręcz schizofreniczne układy cybernetycznej rzeczywistości ludzi praktycznie żyjącycyh już w matrixie