Niedokończona symfonia drży we mnie
Tak słodko, subtelnie, nieśmiało
Na chwilę otwiera wnętrze senne
Przeciska tonami przez ciało
Troszeczkę zobaczyć chce światła
Troszeczkę ze mnie wychynąć
By skończyć się w jasnych taktach
By choć troszeczkę nie zginąć...

Nuty we mnie nie napisane tańczą
Napięte, nieznane, nie moje?
Pachną zieloną pomarańczą
I nie błękitnym niepokojem
Troszeczkę musnąć jak atłas
Troszeczkę głębiej płynąć
By skończyć się w jasnych taktach
By choć troszeczkę nie zginąć...

Witaj Kai Man, pozwolę sobie na drobną wypowiedź. Utwór ciekawy, końcówka mnie ujęła, jestem jednak wrażliwy na zjawisko, jakim jest rytm. Dokonany przez Ciebie dobór słów i niejednakowa ilość sylab pozbawiają wiersz melodyjności...

w zupełności zgadzam się z przedmówcą. Całkiem zgrabny wiersz byłby, ale jest rytmicznie niedopracowany. Na kowadło go.

No tak... Wszystkim marudzę o rytmie, a sam To dosyć stary wierszyk i jak widać, tak samo niedokończony jak tytułowa symfonia, hyh. Bierę na kowadło! Dzięki za wnikliwość

Niedokończona symfonia drży we mnie 11
Tak słodko, subtelnie, nieśmiało 9
Na chwilę otwiera się sennie 9
Przeciska tonami przez ciało 9

Troszeczkę zobaczyć światła 8
Troszeczkę ze mnie wychynąć 8
By skończyć się w jasnych taktach 8
By, choć troszeczkę nie zginąć... 8

Nuty we mnie nie napisane tańczą 11
Napięte, nieznane, nie moje? 9
Pachną zieloną pomarańczą 9
I nie błękitnym niepokojem 9

Troszeczkę musnąć jak atłas 8
Troszeczkę głębiej popłynąć 8
By skończyć się w jasnych taktach 8
By, choć troszeczkę nie zginąć... 8


Nie miałem serca krajać pierwszych strof... Wybaczcie...

ja bym nie kroiła tych pierwszych, tylko właśnie te po osiem...

dla mnie te przyspieszenie na 8 jest ważne :p Już nie odpuszczę. A przepraszałem za pozostawienie dwóch 11-tek, resztę wyrównałem do 9-tek i 8-mek. Na tyle mi starczyło "bezlitości" nad własnym "dzieckiem". Zostaje zatem po kowadle i trudno, i smutnawo, że się nie podoba. Buuuuuuuuuuuu :>

Niedokończona symfonia drży we mnie
Tak słodko, subtelnie, nieśmiało
Na chwilę otwiera się sennie
Przeciska tonami przez ciało
Troszeczkę zobaczyć światła
Troszeczkę ze mnie wychynąć
By skończyć się w jasnych taktach
By, choć troszeczkę nie zginąć...

Nuty we mnie nie napisane tańczą
Napięte, nieznane, nie moje?
Pachną zieloną pomarańczą
I nie błękitnym niepokojem
Troszeczkę musnąć jak atłas
Troszeczkę głębiej popłynąć
By skończyć się w jasnych taktach
By, choć troszeczkę nie zginąć...

właśnie podoba się i dlatego nad nim pracujemy :-)
wychychnąć mi nie pasuje rymem do zginąć. Popłynąć - zginąć tak, a wychychnąć nie... Potykam się tam.