Wiersz postał na potrzebę opowiadania, ale jako, że może też egzystować jako samoistna całość, postanowiłem go tu zaprezentować:





Mam korzeń gruby, głęboki,

Liście wzniesione ku niebie.

Przestronną dziuplę mam z boku,

Może ukryjesz w niej siebie?



Mam moc, by dać ci ochronę

Przed kwaśnym deszczem, co bierze

Początek w oczu zgryzocie

W bezwolnej świata ofierze.



Jeśli chcesz, zerwij mój owoc,

Kusząco błyszczy od rosy.

Sok ma, co smutek, niepokój,

Ukoi, doda ci mocy



Gdy brak ci będzie schronienia,

Pomoc w tym znajdziesz sposobie.

Zawołaj tylko me imię,

Ja rosnę zawsze przy tobie.