„Cel humanisty”

To koło garncarskie rozkręcone
Gdy naczynie już wykończone

To miejsca uszkodzone
Przez pszczoły woskiem zalepione

To tancerka co się oddala
Gdy spełni życzenie swego pana

To filozoficzny kamień
To miłosne oddanie

To kosmiczny gral co sobie życzy
Przemienić w piękno czarę goryczy

Choć to wszystko prowadzi do stojącej wody
I jakby mimowolnej zgody

Ale w ten drobny sposób
Można uwolnić malutki fragment kosmosu