WIESłAW JANUSZ MIKULSKI

(ur.1959)









z cyklu „Ikar”







*

* *



Powracam do Ciebie

dotknieniem ust

które wiatr ziemski

wciąż chłodzi



i ciszy kapie

milczący plusk

na świtu sennej

łodzi



Powracam do Ciebie

szelestem dnia

co jak drzewo

się łamie



i spływa z niego

rosa jak łza

na Twoje

- moje ramię















*

* *



żonie



Ten cichy jesienny liść

weź ode mnie i przytul

ja też tak spadnę jak liść

wichrem porwany błękitu



Ten cichy jesienny liść

który włożyłaś do Biblii

niech Ci jej miłość gra

i niech Cię w sen uskrzydli



A gdy go wyjmiesz z tych kart

nie dozwól by się skruszył

bo w nim me życie drga

- niebieski odlot duszy ...

















z cyklu „Ikar”







*

* *



Rosę Ci niosę

na małej fali ust

i ciszy swego serca

niebotyczny plusk



spokój kwiatów wyśnionych

gdy zachodem drga

i gdy opada z płatków

niewidzialna łza













*

* *



Najdroższa moja

taki czas powietrze

złe się kłębi

i noc pulsuje

w ludzkich snach

noc gna

po całej ziemi





Najdroższa moja

taki czas trzeba się

cieplej odziać

bo noc szaleje

zimna zła i nie ma

gdzie się podziać ...





Dodane po 2 minutach:

WIESłAW JANUSZ MIKULSKI

(ur.1959)









z cyklu „Ikar”





*

* *



Tą moją mizerną miłością

modlę się Panie co dzień

pomiędzy snem a szarością

syn Twój i ziemi przechodzień



Tą moją mizerną miłością

chęciami górnymi jak niebo

modlę się Panie do Ciebie

skrzydłami mojego śpiewu









*

* *



W Twojej łasce

Jest moja siła

Jak drzewa w słońcu

I w ziemi



Wrosłem w glebę

Twoim rozkazem

i żyję dotąd

jak inni



Czekam na Ciebie

na deszcz Twój z nieba

na wiatr co me serce

rozgrzeszy



na ptaki z nieba

by z nimi śpiewać

liśćmi co chcą

się cieszyć ...



*

* *



Zrosiłeś mnie swoją rosą

w upalne lata dni

i dałeś dech mym kłosom

i dałeś blask mym kłosom

piękniejszy niźli łzy





Skropiłeś mnie swoją łaską

gdy piekł potworny żar

nabrałem Twego blasku

i lśniłem Twoim blaskiem

w upalny lata skwar ...











z cyklu „Ikar”





*



* *





Twoje słońce ogrzało mą duszę

Twoje słowa zmieniły mą drogę

Tyś mnie krzepił w czas deszczów i w susze

Dzięki Tobie oddychać dziś mogę



Tyś prowadził mój umysł od dziecka

Tyś mnie uczył przez ludzi świat kochać

Tobie tylko zawdzięczam dni szczęścia

Tobie mówię dziś także: mnie prowadź



Tyś mi barwy tej ziemi odsłonił

Kwiaty ludzi i gwiazdy na niebie

Twoje wszystko co dzisiaj mam w dłoni

TWOJE WSZYSTKO I WSZYSTKO OD CIEBIE

Są po prostu piękne.



Zastanawiam się, czego może Pan oczekiwać od takiego skromnego Forum jak nasze? Staramy się jedynie pomagać jak umiemy początkującym twórcom, nie nam krytykować wiersze uznanego poety i artysty takiego pokroju jak Pan, Panie Mikulski.



Jeśli nie jest to więc jedynie jakaś forma autoreklamy [bez urazy szanowny Panie] to możemy jedynie zaproponować współpracę podobną, jaką zaproponowaliśmy panu Pilipiukowi - czyli funkcję Autora zajmującego się profesjonalna krytyką utworów naszych użytkowników.



Bardzo serdecznie pozdrawiam

Ninetongues vel Dziewięć Języków, czyli

Rafał Sadowski



Moderator Forum Weryfikatorium.



[Powyższą wiadomość wysłałem także mailem do Pana Mikulskiego]

Podpisuję się pod tym, co powiedział Ninetongues. Cudowne wiersze. Gratuluję wielkiego talentu i wyczucia.

Pozdrawiam!

Dziekuję Wam bardzo i serdecznie pozdrawiam

Dodane po 1 minutach:

Poprawiłem zapis: dziękuję