Znów sypnąłeś sercem, zleżałą narkozę rozgarnąłeś żartem.
Jesteś roześmianą świecą, michami rosołku,
skrętami i wierszem.

A gdy już się najemy
(odgryzając smutki),
sfruniemy w oczerety,
lwie paszcze i szpilki,

by nad whisky, żarliwie deklinując możliwe przypadki,
niewinnie rozrzucać miraże,
psie matki.

Bardzo ładna i klimatyczna opowieść, choć smutki wcale nie tak łatwo odryźć.
Oczeretami jestem zachwycona, podobnie jak użyciem lwich paszcz. Pięknie to namalowałaś.
Technicznie - nic dodać nic ująć.
Umiesz doskonale panować nas słowem, rymem i rytmem.
Dziękuję

Dziękuję, Sarah.

Dobre, wiele znaczeń, sprawnie napisane

Dzięki, Feder.

Ten wiersz jest absolutnie cały do schrupania. Uśmiechnęłam się na koniec. Dziękuję.

Smacznego, dziękuję