Zimna noc me ciało otula,

Ciepła poduszka którą do serca przytulam…

Pustka w sercu,

łzy na ziemi,

żyje w miejscu pełnym cieni.

Widzę światło w czarnym niebie,

Ocean gwiazd wokół siebie.

Siedzę przy oknie patrząc przed siebie,

Widzę gwiazdy – lecz nie widzę ciebie.

Ukryłem w sercu moje marzenia,

Wsłuchany w głos własnego sumienia.

Gasną już gwiazdy w oceanie nieba,

Wschodzi jasne słońce lecz ciebie wciąż nie ma…

Przeczytałam Twoje cztery wiersze, ale ocenię jako całość.

Są one do siebie wszystkie bardzo podobne. Nawet używasz w kółko tych samych rymów:

miłości-samotności, rozpaczy-zobaczy i parę innych, co bardzo rzuca się oczy, w negatywnym sensie.

Jak kolejny raz czytam o niemal tym samym i to w takim samym zestawie słów, to się zaczyna robić nudne.

Zdarzyło Ci się parę fajnych sformułowań, ale ogólnie używasz dość naiwnych i wyświechtanych frazesów.



Ten wiersz podobał mi się najbardziej z tych wszystkich.

Hmmm... nie patrzyłem na to że tak powiem "ze strony technicznej"

(czy coś...)

Poprostu pisze co czuje, nie obchodzi mnie że jakieś rymy się

powtarzają albo nie pasują do siebie poprostu...

tak ma być , taki jest mój wiersz i taki pozostanie.

Ciesze się że ci sie podobał...

Pozdro

Spoko. Mocne 4+ bym ci za to dał, jeden z lepszych wierszy, jakie tu pokazałeś. Podoba mi się. Wprawdzie rzeczywiście podobny do innych (nawet bardzo), ale jednak zadziałał na mnie. Słuchaj, to dobrze, że piszesz z przesłanki uczuć, lecz bardziej manipuluj słowem, formą, bo to one są ostatecznym kąskiem dla czytelnika - treść spada na drugie miejsce; jeśli forma kuleje, treść umiera śmiercią kliniczną. Trening czyni mistrza, powtarzam: bardziej manipuluj słowem, nie idź na łatwiznę