Kto udowodni, że TY umiesz lepiej?

Prócz CIEBIE poświadczy, żeś z mądrych mądry?

Kto TWĄ uczciwość pod krzyżem zaklepie

Nie płynąc w obłudne, czcze kłamstwa lądy?



Które z serc czystych zasłoni CIĘ w walce?

Krzycząc - On skonać nie może!

Któż nazwie CIEBIE niewinnym malcem,

Zasieje kult chwały na śmierci ugorze?



Spójrz więc w prawdy bezdenne źrenice!

Wyznaj przed ludźmi ze wstydem - Jam kłamca.

A nuż nie wyjdą z nich gniewu iglice,

Przed tak fałszywego jak TY pomazańca.



Naiwność, choć wadą jest uciążliwą,

Nie znaczy czoła każdego istnienia.

Więc zważ, iż lud jest rzeką burzliwą,

Która zmieść może CIĘ od niechcenia.

Kto udowodni, że TY umiesz lepiej?

Prócz CIEBIE poświadczy, żeś z mądrych mądry?

(...)

Więc zważ, iż lud jest rzeką burzliwą,

Która zmieść może CIĘ od niechcenia.

nie tknę tego W.iersza rytmicznie. Zbyt ważny jest i zbyt poważny.

Bardzo subiektywnie do niego podejdę, wbrew kanonom poetyfikacji i zakazom :-)



Nie rzecz w tym, żeby się ścigać z kimkolwiek. Gra jest przekonana, że tylko ściganie się ze sobą ma sens. Nie rzecz w byciu ocenianym przez innych. Nie w bojaźni. Nie w respekcie.

Rzecz w zgodności z własnym charakterem. Z sumieniem. Z dążeniami. Z przekonaniami. Z regułami, których się przestrzega dla siebie samej/go.

Nie krzywdząc innych.



Zbyt wiele mam do powiedzenia na ten temat, żeby się wywnętrzać akurat w tym wątku.

Zakończę dwoma cytatami:

"Większość ludzi jest jak opadłe liście, które rozwiewa wiatr. Krążą w powietrzu, a potem spadają na ziemię. Ale nieliczni są jak gwiazdy, które poruszają się po ustalonym kursie, gdzie nie może ich dosięgnąć wiatr. Mają prawo i kierunek w sobie." Hermann Hesse



"Chcesz uderzyć w stół, to nie patrz na kompot sąsiada." Lec



To jest filozofia Gry :-)

A wiersz cudny, tylko policz, proszę, sylaby...