Wiersze piszę, gdy w nocy nie mogę zasnąć. Ogólnie preferuję jednak prozę. Umieszczam tu swój wiersz, liczę na komentarze. Człowiek uczy się na błędach.



Dziękuję Ci, Boże, za to żeś stworzył świat

piękny jak rozkwitnięty kwiat.

Dziękuję za niebo, gwiazdy, Księżyc, Słońce

i komety spadające.



Wiedz, Boże, że czuję się tutaj jak w raju,

kiedy słońce świeci w maju.

Wszystko coś stworzył jest takie idealne,

a na dodatek realne.



Narzekać nie mogę, lecz Cię o coś proszę,

bo w sercu pustkę noszę.

Wspaniale tutaj, lecz smutno mi samemu,

więc ulżyj cierpieniu memu.



Stwórz mi, proszę Cię, kompana, przyjaciela,

z cierpienia wybawiciela,

drugiego człowieka. Nie proszę o więcej,

lecz Boże zrób to czym prędzej.

Na początek rozbijemy na ilość sylab. Jak widać oprócz jednego nic nieznaczącego potknięcia (o ile to nie było moje w liczeniu) wiersz jest dopracowany pod względem ilości sylab.

Dzię-ku-ję Ci, Bo-że, za to żeś stwo-rzył świat 12

pięk-ny jak roz-kwit-nię-ty kwiat. 8

Dzię-ku-ję za nie-bo, gwiaz-dy, Księ-życ, Słoń-ce 12

i ko-me-ty spa-da-ją-ce. 8



Wiedz, Bo-że, że czu-ję się tu-taj jak w ra-ju, 12

kie-dy słoń-ce świe-ci w ma-ju. 8

Wszyst-ko coś stwo-rzył jest ta-kie i-de-al-ne, 12

a na do-da-tek re-al-ne. 8



Na-rze-kać nie mo-gę, lecz Cię o coś pro-szę, 12

bo w ser-cu pust-kę no-szę. 7

Wspa-nia-le tu-taj, lecz smut-no mi sa-me-mu, 12

więc ul-żyj cier-pie-niu me-mu. 8



Stwórz mi, pro-szę Cię, kom-pa-na, przy-ja-cie-la, 12

z cier-pie-nia wy-ba-wi-cie-la, 8

dru-gie-go czło-wie-ka. Nie pro-szę o wię-cej, 12

lecz Bo-że zrób to czym prę-dzej.

8



Przeca widzę, że apostrofa! Jak dla mnie niepotrzebnie się powtarzałaś drugi i trzeci raz. Poczułem się tak jakby autor uważał mnie za sklerotyka

Dziękuję Ci, Boże, za to żeś stworzył świat

Wiedz, Boże, że czuję się tutaj jak w raju,

lecz Boże zrób to czym prędzej.

Powiedz szczerze. Podoba ci się ten epitet? Kurczę, bo mi nie Wiem, że kwiat może być i "niezakwitnięty" , zwiędły etc, ale mimo to troszkę masło maślane wyszło.

rozkwitnięty kwiat.

Trochę to chaotyczne według mnie.

Wszystko coś stworzył jest takie idealne,

a na dodatek realne.

To:

z cierpienia wybawiciela,

drugiego człowieka.

Zapisałbym tak:

z cierpienia wybawiciela -

drugiego człowieka.





Proszę, proszę, proszę. Podpowiedź - racz, zachciej, błagam

Narzekać nie mogę, lecz Cię o coś proszę,

bo w sercu pustkę noszę.

Wspaniale tutaj, lecz smutno mi samemu,

więc ulżyj cierpieniu memu.



Stwórz mi, proszę Cię, kompana, przyjaciela,

z cierpienia wybawiciela,

drugiego człowieka. Nie proszę o więcej,

lecz Boże zrób to czym prędzej.

Podsumowując - Apostrofa do Boga lekko przypominająca Kochanowskiego(treścią nie formą, rzecz jasna), technicznie moim zdaniem niezła. Trochę się to "dziwnie" czyta na głos - być może to przez długość wyrazów w niektórych wersach, lub po prostu się czepiam. Na przykład:

Wszystko coś stworzył jest takie idealne,

a na dodatek realne.

Wiersz nie podobał mi się bom sceptyk i taka poezja nie do końca do mnie trafia, ale coś w nim jest. Postawiłaś na prostotę formy, a mianowicie mało środków stylistycznych (kilka epitetów, jedna metafora, jedno porównanie). Preferuję troszkę bardziej "zagmatwane" utwory co nie znaczy, że ten jest zły.

Nie jestem ekspertem, ale wydaję mi się, że technicznie w miarę niezły, a treściowo - się nie podobał.

Pozdrawljaju!

Myślę, że udało Ci się zrealizować to co zamierzałaś w sensie formy bo jest w tym konsekwencja ale rymy nazbyt oczywiste/częstochowskie i chyba nawet nie w samych słowach rzecz tylko piszesz tak, że drugi wers jest dopełnieniem pierwszego a czwarty trzeciego i biorąc pod uwagę, że rymujesz właśnie 1 z 2 i 3 z 4 brzmi tak "rymowankowo". Nie dasz czytelnikowi odpocząć od tego rymu dłuższymi wersami (w sensie, że dodatkowo skracasz 2 i 4) czy innym układem rymowym czy choćby bardziej rozbudowanymi zdaniami. Ale nie jest tak źle znowu.



Treściowo... ciężko mi ocenić. Coś w sobie ma, że nie chcę zbytnio krytykować ale w całokształcie mnie nie przekonał.



A i "rozkwitnięty" zamień na "rozwinięty" Prawie to samo ale prawie robi różnicę Przynajmniej mi się tak wydaje

Dla mnie paskudnie naiwny i tak konsekwentny jak pijak tańczący na klepisku do rana przy dźwiękach jedynego taktu, który mu został w pamięci po muzyce, która już wybrzmiała. Iii raz, iii raz, iiiraz... aż padnie w kurz i tak zostanie chrapiąc.