Choć upstrzona w piękna plamy,

Dajesz spokój człowiekowi,

Wypełnionaś w gbury, chamy!

W swym buractwie - purpurowi.



Choć w kościelnym skromnym progu,

Zrzeszasz lud swój bogobojny,

Szukaj igły w siana stogu!

Któż na gusłach nie był hojny?



Choć tak skrycie żeś toczona

Poprzez zgraję czerwi wstrętnych,

Złem na szczęścieś niespaczona!

Nie brak tu nieobojętnych.

hm

przyznam szczerze, że jestem rozczarowana. Przede wszystkim ze względu na niestaranne podejście merytoryczne. Na przykład do słowa "gusła". Nie jestem też zachwycona takim fragmentem:

Wypełnionaś w gbury, chamy!

W swym buractwie - purpurowi.

Nie zgadzam się też z treścią, ale to już sprawa konkretnej wsi. Jednak takie uogólnienie jest mocno krzywdzące dla jakiejś części.

No to jestem na nie :-D

Niestety muszę poprzeć przedmówczynię... Nie popisałeś się brachu. Ale mam nadzieję że zrekompensujesz nam to jakoś...

W. pisze:Wypełnionaś w gbury, chamy!

W swym buractwie - purpurowi.

A ten fragment pobija wszelkie rekordy moim zdaniem. Nie brzmi zbyt logicznie i na dodatek obrazić może kogoś...

Spodziewałem się takiej reakcji. Słowem wytłumaczenia - wiersz miał godzić w stereotypy zachowań ludzi żyjących na wsi, ale w żadnym wypadku nie miał na celu krytyki całej ludności wiejskiej! Jeśli tak to odebraliście to znaczy, że nie osiągnąłem zamierzanego celu i chyba coś sknociłem. Ale równie dobrze wiersz mógł być skierowany do mieszczuchów-filistrów!

No nic - to tyle. Dzięki za słowa krytyki.

Pozdrawiam.

[ Dodano: Wto 26 Maj, 2009 ]
Gra co do merytorycznego ujęcia nie rozumiem cię do końca. Gusła miały symbolizować zabobon, ale nie wierzę, żebyś tego nie ujrzała. A może to słaby symbol? Sam nie wiem, no nic.