Na zegarze minęła już trzecia trzydzieści
Wirują w mej głowie myśli nie składne
W sercu nadzieja że jeszcze ktoś nie śpi
Twarz moja blednie, czuje że padnę
Zjawy za oknem szczęścia szukają
Błądzą, kuleją, te czarne duchy
Do bram niebiosa żałośnie stukają
Nikt nie otwiera, każdy jest głuchy
Wskazówka koło już zatoczyła
Metronom jej ślepy czas mi wymierza
Sen mnie ogarnia trzecia trzydzieści jeden wybiła
Krok mój powolny w pościele zmierza
Może ktoś jeszcze nie śpi w tym naszym świecie
Może... bywa tak przecie.

Powracam.
Literóweczka, drogi kolego.

Wirują w mej głowie myśli nie składne

Ogonek, mała sprawa.

czuje

Bardzo nierówny rytm. Szczególnie w tych wersetach.

Krok mój powolny w pościele zmierza
Może ktoś jeszcze nie śpi w tym naszym świecie
Może... bywa tak przecie.

Plus niekonsekwencja w interpunkcji. Kropka tylko na końcu? A czemu tylko tam?

Jakieś to takie częstochowskie.

Wirują w mej głowie myśli nie składne
W sercu nadzieja że jeszcze ktoś nie śpi
Twarz moja blednie, czuje że padnę

Ogółem, rzecz biorąc, wiersz jest bardzo nierówny rytmicznie. Mi na przykład bardzo to psuje odbiór. Druga sprawa - jest o niczym i o czymś. Niby taki banałek, ale pomysł kreatywny toteż chwilowo wstrzymuję się od oceny przesłania. Ale do tego wrócimy.
Jeden wers według mnie godny uwagi, ciekawy. Choć brak przecinka skłania do przemyśleń czy to czas jest ślepy, czy może metronom.

Metronom jej ślepy czas mi wymierza

Nie podobało mi się, ale jeszcze do niego wrócę.
Pozdrawiam!