W Polsce rzeczywistością zajmują się głównie reportażyści. Mamy też reportaż literacki. Jaka jest różnica między dziennikarzem a powieściopisarzem, który zmaga się z tym samym tematem?

- To bardzo istotna kwestia. Różnica wynika z samego sposobu pisania. Reportaż może być na przykład serią zdjęć, fotoreportażem. Ja nie wykorzystuję obrazów, korzystam ze słów i chcę, żebyście przez te słowa coś odczuwali. Znacznie łatwiej jest zszokować zdjęciem zagazowanego dziecka, niż to opisać: że dziecko spało, ale teraz już nie oddycha, bo gaz przeniknął przez jego nozdrza. Dziecko nie dokończyło już swego snu. Matka nie może do niego przyjść, obudzić go. Ją też zabił gaz. Od razu wyobrażamy sobie rzeczy znacznie silniejsze od obrazu.