Dość często widzę w gazetach niemiłe opinie na temat polskich seriali, rzadko jednak Polak zastanowi się nad wartością oglądanych przez siebie seriali. Weźmy np. "M jak miłość" emitowane na TVP2 od kilku ładnych lat, który do dziś cieszy się dobrym zdaniem wśród społeczeństwa polskiego, ale czy na pewno jest aż tak dobry, jak mówią , piszą i myślą ludzie? Seriale (niezależnie czy polskie, czy światowe) są to garnce w którym reżyserzy mieszają wszelkie możliwe wątki: zdrada, namiętność, spiski, miłość... Czyli tak właściwie co? Wszystko, po prostu wszystko.

Lecz czy na pewno takie "zupy" możemy uznać dobrym kinem? Odpowiedź jest prosta- nie. Większość seriali to obecnie przebytek, choć szczerze mówiąc ludzie wciąż przypatrują się życiu swoich ulubionych bohaterów, samemu zapominając o otaczającym nas świecie. Dobrze jest mieć taką "odskocznię", moment tylko i wyłącznie dla swojej osoby. Dlaczego więc tyle narzekam? Bowiem nie rozumiem dlaczego pod niebiosa wychwala się te wszystkie filmowe tasiemce. Jak nazywano "M jak miłość"? Serialem rodzinnym. Owszem, opowiada o rodzinie i jej problemach, to cała prawda, niestety, w naszym życiu spotykamy kłopoty prawie za każdym rogiem i taka dawka adrenaliny w zupełności wielu wystarcza.

"M jak miłość" to i tak jak na razie jeden z najlepszych krajowych seriali obyczajowych, bardziej denerwują mnie poplątane losy bohaterów "Pierwszej miłości", "Na dobre i na złe" i polskiego odpowiednika "Mody na sukces"- "Klanu". Tak, ten ostatni to najsłynniejszy w naszym państwie film odcinkowy i ze spokojem w sercu możemy nazwać go polską "Modą na sukces": Paweł Lubicz zostaje oskarżony o zdradę swojej mądrej i wspaniałomyślnej małżonki, Jerzy zdradza swoją życiową partnerkę z inną kobietą przez co wylatuje z domu, a jego syn zostaje brutalnie pobity. Same problemy, zero szczęścia. Więc czy warto tracić czas na poznawaniu życia ludzi pokroju Lubicza i jego zgrai? Z pewnością nie.

Muszę się przyznać - oglądam "Modę na sukces". No nie każdy odcinek, ale jak mam możliwość i chęć i nic innego do roboty, to sobie obejrzę. Czy się wstydzę? Nie. Ciekawe to nawet, choć więcej z tego mam ubawu - o, niedawno znów Taylor ożyła! Pokręcony serial i przez to naprawdę nie nudny.



A "M jak miłość" lubią... moi koledzy z klasy. Przynajmniej jeden, którego najczęściej pierwszym pytaniem w szkole jest: "Oglądaliście M jak miłość?". Kurka, dorośli zaczynają odchodzić od serialu, a tymczasem młodzież zaczyna się nim interesować. Podobnie z "Pierwszą miłością", "Na wspólnej" czy innymi serialami polskimi.



Co do felietonu - po łebku potraktowany temat. Niczego nowego/ciekawego się nie dowiedziałam. Nie zapada w pamięć, niestety.



Ostatnio zastanowiłam się nad pewną rzeczą - że wątki w serialach polskich (i nie polskich) się powtarzają. W którym nie było bohatera-alkoholika? Pewnie dlatego one nudzą - bo niczego tak naprawdę nowego nie pokazują.

Uwielbiam oglądać "Brzydulę", a właściwie patrze na nią tylko dlatego że widziałem wersję kanadyjską i chcę zobaczyć jak Polska poradzi sobie z tym zadaniem.

Jeden z bardziej uniwersalnych seriali, bo każdy z nas choć raz w życiu był taką brzydulą, czuł się wyobcowany, niepewny, zagubiony. No i ma swój koniec, na zasadzie "Brzydkiego kaczątka" - w przeciwieństwie do innych seriali, gdzie można obserwować prawnuki pierwszych aktorów.

Z seriali to oglądam "M jak Miłość" i "Pierwszą Miłość", choć ostatnio rzadko, bo częściej siedzę przy kompie. Czasem denerwują mnie niektóre wymysły scenarzystów, przez co potrafię się "obrazić" na dany serial i nie oglądać go przez jakiś czas. :-P "M jak Miłość" to już chyba nie oglądam z przyjemności, tylko z sentymentu - oglądałem ten serial od pierwszych odcinków. Szczerze mówiąc chciałbym zobaczyć, jak one się skończą. Miejmy nadzieję, że to kiedyś nastąpi...



PS.

Co do felietonu - po łebku potraktowany temat. Niczego nowego/ciekawego się nie dowiedziałam. Nie zapada w pamięć, niestety.

Zgadzam się z przedmówczynią.