„Pożegnanie”



Odszedłeś zbyt szybko,

tak lekko jak piórko na wietrze.

Wokół unosi się zbyt wiele słów,

których nie zdążyliśmy wypowiedzieć.

Samotnych i smutnych jak mała łza

spływająca po policzku.

Dlaczego ?

Nie pytaj śmierci o sens życia,

bo nie odpowie.

życie które nam dane,

samo w sobie jest sensem.

A Bóg jedyny Ci odpowie,

że bać się nie należy,

bo to tylko przejście

do świata innego.

Mogłaby być z tego bardziej piosenka, niż wiersz...życzę powodzenia w dalszym tworzeniu.

Trudno się to czyta. Jakoś zupełnie brakuje rytmu, czy czegoś (wiem, że w białych wierszach żadna powtarzalność nie jest konieczna, po prostu czegoś mi brakuje i nie potrafię sprecyzować czego...)