"Studium Księżnej, która nie istniała", odsłona dziewiąta, "Barok".
Pijany jestem.

Księżna, która nie istniała,
podrzuca głowę w takcie na sześć
i ugiąwszy wdzięcznie nogi
WWWWWWWWWrusza.

Zakochana w jej talii suknia
zaszemrała o skórę w sukurs skrzypcom
i rozbłysła sala, ruszyła złotą falą
płynąca srebrem i w brylancie tonąca.
Rubiny zerknęły na pierwszą parę
gdzie Księżna, rozbłyszczana śmiechem,
WWWzawija dłoń w menueta
WWWi od spodu roziskrza kandelabry,
WWWoświetlające zazdrość Bogów na sklepieniu.

I jęczą rozbłyski, wirują śmiechy,
różą pachnie, co pachnieć może,
a co nie może - kielichy, kryształy -
WWWWWWdźwięczą błogo allegro
rozpuszczając w winie kwieciste tony -
rezonans oktawy malują na twarzach.

A Księżna zrzuca z czoła barwy,
płynie spiralą po złotym parkiecie,
chmurząc spojrzenia markiz -
WWWWWWza sploty chwyciła świat,
WWWwplatając w niego amarant.

Częstochowy nie ma ale jest XVII w. , przecież dzisiejszy wierszokleta ma pisać dzisiejsze wiersze, i żaden tam barok, nędza straszna, mówiąc krótko nie udałoby się tego przemycić w podręczniku dla gimbusów bo sam choć kończyłem podstawówkę w systemie ośmioklasowym to w pierwszej liceum zaśmiewałem się z monachomachii a jakbym to zobaczył to poszedłbym zajarać

po co takie coś piszesz

Jak mi podasz jakiś zarzut, to na niego odpowiem. xd

Oddałeś ducha baroku, przyznać muszę. Ciekawa architektura wiersza. Dobrze mi się to czytało.
Zanim przeczytałem wiersz to przeszedłem wzrokiem po wypowiedzi Smoke i jak głupi rymów (ukrytych) szukałem. Dopiero później zobaczyłem że w bieli jesteśmy:)

Trzeźwy jestem;)


Pozdrawiam.

Cóż tu wygrzebano z przepastnych odmętów memnozynowego łona!

Dobrze Cię widzieć, dawno tu nie zaglądałeś. Dział poezji został niedawno nazwamy sławojką. Podoba mi się...

A ten Twoj wiersz jest niezły, pozwoliłem sobie go odgrzebać:)