Lawirowanie

1
Żyję. To prawda.
Nikt mi nie udowodni,
że jest inaczej.
Mam ciało, przy nim
wklepaną na pamięć tożsamość.
Bagaż trosk i doświadczeń;
niewidoczny, przechyla
mnie ku ziemi.
Przybity do siebie,
o jednym ciągle myślę:
Jak tu zważać na szczegóły,
lawirując na śliskim szczycie
lodowej góry.
Nie ma rzeczy bar­dziej niewiary­god­nej od rzeczywistości.

Lawirowanie

3
brat_ruina pisze: Mimo, że kalka - do mnie trafia.

Czytam bez ostatniego wersu.

Pisz śmiało.
Pozdrowienia.
Żyję. To prawda.
Nikt mi nie udowodni,
że jest inaczej.
Mam ciało, przy nim
wklepaną na pamięć tożsamość.
Bagaż trosk i doświadczeń;
niewidoczny, przechyla
mnie ku ziemi.
Przybity do siebie,
o jednym ciągle myślę:
Jak tu zważać na szczegóły,
lawirując na śliskim szczycie.

Dzięki. Pozdrawiam.
Nie ma rzeczy bar­dziej niewiary­god­nej od rzeczywistości.

Lawirowanie

4
jestem na nie
taki wiersz pod tytułem "poetyzowanie internetowe ogólne"
jest niespójny, myśl nie dzieje się w obrazowaniu (wklepuję - przybity - lawiruję),
Granice mego języka bedeuten die Grenzen meiner Welt.(Wittgenstein w połowie rozumiany)

Lawirowanie

5
Natasza pisze: jestem na nie
taki wiersz pod tytułem "poetyzowanie internetowe ogólne"
jest niespójny, myśl nie dzieje się w obrazowaniu (wklepuję - przybity - lawiruję),
Więc do szuflady, pracować nad spójnością i obrazowaniem myśli.

Dziękuję, doceniam.
Nie ma rzeczy bar­dziej niewiary­god­nej od rzeczywistości.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Poezja biała”