jesień przychodzi jak żałobny kondukt
czeka nas trzymiesięczna tułaczka

zmęczone źrenice skurczą się od chłodu
twarde sumienia wyleją przy zniczach
ostatnie tchnienie powygina palce
jak stare topole

oddam się jesieni
bo jakoś nie mam już siły
na letni entuzjazm

Dobre, jak dla mnie, nawet mi jakoś nie przeszkadza przegadany z lekka przedostatni wers. Ciekawy tytuł daje możliwość od czytelniczej interpretacji.

Hej,
Wiersz ze starych czasów, ostatnio odkurzyłem szufladę i aż w szoku jestem ile we mnie było goryczy parę lat temu.
Ale z drugiej strony - wtedy najlepiej mi się pisało.
Pozdrawiam!

Krzysiek_B pisze:Wiersz ze starych czasów

Daj z nowych:)

Tutaj masz małą jakozę.

Jakoza brzmi jak Yakuza, albo co gorsza laktoza...brrr ;-)

Nowych nie ma.

Krzysiek_B pisze: Jakoza brzmi jak Yakuza, albo co gorsza laktoza...brrr ;-)

Nowych nie ma.

Jakosi unikaj, no bo to nic nie wnosi, a puente rozmywa w tak poważnym temacie. Zamieszczaj starsze teksty, jak uleżane to poprawiaj, ja szufladę do kosza wyrzuciłem, człowiek się rozwija

Krzysiek_B pisze: jesień przychodzi jak żałobny kondukt
czeka nas trzymiesięczna tułaczka

zmęczone źrenice skurczą się od chłodu
twarde sumienia wyleją przy zniczach
ostatnie tchnienie powygina palce
jak stare topole

oddam się jesieni
bo jakoś nie mam już siły
na letni entuzjazm

Podoba się. Z tym że jak nie chcesz używać rymów to bym przynajmniej zgłoskowo równe wersy trzymał. No ale w "białych" w sumie można wszystko Te ostatnie tchnienie co wygina palce też jakoś mi nie pasuje, bardziej bym własnie mrozem, zimnem te palce jak topole wykrzywił. Nie wiem, tak myślę.
Poza tym pointa wydaje mi się zbyt błaha... albo po prostu jej nie załapałem ;-)