" Zawoalowanie"

ich piękno rozerwało mnie niczym granat
wyciagnięta zawleczka z dorodnym miąszem
Ekstaza świętej Teresy w każdym calu
schowany karaluch w kaplicy Sykstyńskiej

nazywam się samotna cela Kaliksta
albo też samobójstwo Borowskiego
jestem tylko sporyszem na kłosie żyta
lub śmiercią bezcielesną na karawanie

zostałem uczuć zaplecioną sprzecznością
złamanym myśleniem Pascalowskiej trzciny
teatralną maską cierpienia i grozy
albo okruchem koloru od żądz przebladłym

oni zagięli przestrzeń trójwymiaru
grzecznie wizytując w podświadomości
zdecentralizowali międzygwiazdy
symetryzowali centra chiralne

proszę was tylko oddajcie moją głębię
weźcie misterne sieci degrengolady
zostawcie strach do wyiskania duszy
albo żałosnosć do snu nieutuloną

ukochałem wichrem złamane drzewa
lotny rozpuszczony w bezdrożach świata
pięknie pachnie cicha słodycz gorąca
nieskończona w zarzewiu śmierci lata.

Aha - ciekawe co na to autor

Rumcajs pisze: Aha - ciekawe co na to autor

Skoro interpretacja swobodna to i komentarze swobodne, jednak podmiot liryczny nie zawsze tożsamy jest z autorem - ale często bywa

Begied21 pisze:

Rumcajs pisze: Aha - ciekawe co na to autor

Skoro interpretacja swobodna to i komentarze swobodne, jednak podmiot liryczny nie zawsze tożsamy jest z autorem - ale często bywa

Masz plusa, ale nie za tekst nie za cały. Dla mnie za zagmatwany. Zbyt oczywisty. Lubię, prosty metaforyczny język.. Staff, o ten np.PODWALINY

Budowałem na piasku
I zawaliło się.
Budowałem na skale
I zawaliło się.
Teraz budując, zacznę
Od dymu z komina.

Są trzy stopnie języka według mojego mentora, słowicze trele - badziew. W poszukiwaniu straconego czasu - Podwaliny. Trzeci tworzy się sam, jest sygnaturą.

Rumcajs pisze:
Masz plusa, ale nie za tekst nie za cały. Dla mnie za zagmatwany. Zbyt oczywisty. Lubię, prosty metaforyczny język.. Staff, o ten np.PODWALINY

Budowałem na piasku
I zawaliło się.
Budowałem na skale
I zawaliło się.
Teraz budując, zacznę
Od dymu z komina.

Są trzy stopnie języka według mojego mentora, słowicze trele - badziew. W poszukiwaniu straconego czasu - Podwaliny. Trzeci tworzy się sam, jest sygnaturą.

Faktycznie - swoją drogą to Staff był mistrzem takich przejść językowych, jak w "Tajemnicy" z "Dnia duszy" 1913
(...)Wiem, co śni las...
Pełna cudów noc jasna, tęskniąca
Zbyt długi czas
W myśl mą blaskiem wglądała miesiąca...

Zbyt długo, zbyt
We mnie ciszą wtapiała się głuszy...
I nim wstał świt,
Zakochała się noc w mojej duszy(...)

Albo "Krysta spod płota", gdy Staff był już chyba pod wpływem chrześcijańskim:
Krysto spod plota! Jasna rzecz!
Śmiech z piersi się wyrywa!
Dopiero teraz zgadłem, przecz
Ty jesteś tak cnotliwa.
Odkryłem cnoty tajną nić:
Gdy męka rządzi światem,
Aby cnotliwym jak ty być,
Potrzeba być wariatem!

No i oczywiście "Dzwoń, serce moje, na odjazd od brzegów!(...)" czyli "Odjazd w marzenie"
Mam poezję Staffa i kiedyś ją czytałem, nawet dobre czasy to były, parafrazując nie istniał kres ni granica
W sumie racja, mogłem przekombinować, ale chyba nie jest tak źle?

Trochę chaotyczne i dość trudne w interpretacji, ale ma coś w sobie.

Te fragmenty szczególnie przypadły mi do gustu:

Begied21 pisze: jestem tylko sporyszem na kłosie żyta

Begied21 pisze: ukochałem wichrem złamane drzewa

Pozdrawiam!

Nie będę ukrywać, że mam problem z tym wierszem. Bardzo dużo słów a mało treści.
Nie wiem, co chciałeś mi opowiedzieć. Nie wiem, czym chcesz się podzielić.
Pojedyncze, ładnie brzmiące wersy, nie dają przekazu. Pozostałe niosą dużo chaosu. Zamiast jasnej myśli widać tylko nieczytelne metafory.
Opowiesz mi, co chciałeś wyrazić tym tekstem?
Jestem ciekawa jaki obraz chciałeś namalować.

Added in 45 minutes 28 seconds:
i jeszcze - PODSTAWY :

Begied21 pisze: wyciagnięta zawleczka z dorodnym miąszem

wyciągnięta zawleczka z dorodnym miąższem

Begied21 pisze: albo okruchem koloru od żądz przebladłym

przybladłym ?

Begied21 pisze: oni zagięli przestrzeń trójwymiaru
grzecznie wizytując w podświadomości
zdecentralizowali międzygwiazdy
symetryzowali centra chiralne

oj oj oj trójwymiaru? międzygwiazdy? centra chiralne?
tworzenie nowych słów (lub związków frazeologicznych) wymaga sensownego ich uzasadnienia, bo inaczej wpadasz w pułapkę grafomanii.
A masz tu tego dużo.. oj bardzo dużo, nie tylko tym fragmencie.

Begied21 pisze: albo żałosnosć do snu nieutuloną

żałosność.

Begied21 pisze: Mogłem przekombinować, ale chyba nie jest tak źle?

hmmmm PRZEKOMBINOWAŁEŚ !

ancepa pisze:Trochę chaotyczne i dość trudne w interpretacji, ale ma coś w sobie.

Dzięki

Sarah pisze:Nie będę ukrywać, że mam problem z tym wierszem. Bardzo dużo słów a mało treści.
Nie wiem, co chciałeś mi opowiedzieć. Nie wiem, czym chcesz się podzielić.
Pojedyncze, ładnie brzmiące wersy, nie dają przekazu. Pozostałe niosą dużo chaosu. Zamiast jasnej myśli widać tylko nieczytelne metafory.
Opowiesz mi, co chciałeś wyrazić tym tekstem?
Jestem ciekawa jaki obraz chciałeś namalować.

Myślałem że to widać aż nazbyt wyraźnie - podmiot liryczny wyraża refleksję jak jego obiekt westchnień, ciemnolica bialogłowa se poszła do osoby odmiennej od podmiotu lirycznego .
Serio tego nie widać? Ten początek z karaluchem, no i pierwszy wers? Michał Anioł łapiący zazdro o dobrą japę Leonardo?

Sarah pisze: wyciągnięta zawleczka z dorodnym miąższem

Teraz to mi głupio, faktycznie

Sarah pisze: przybladłym ?

W sumie nie wiem - nie może być przebladłym?

Sarah pisze: oj oj oj trójwymiaru? międzygwiazdy? centra chiralne?
tworzenie nowych słów (lub związków frazeologicznych) wymaga sensownego ich uzasadnienia, bo inaczej wpadasz w pułapkę grafomanii.
A masz tu tego dużo.. oj bardzo dużo, nie tylko tym fragmencie.

To akurat mogę wytłumaczyć Na fizyce nie znam się ni w ząb, "zaginanie trójwymiaru" miało dać uczucie takiej miętoszonej kartki do kwadratu - ot, zwinięcie, zgniecenie w kulkę.
"Zdecentralizowali międzygwiazdy" - to nie daje obrazu rozmycia? Gwiazdy są jasne i świecą a teraz są "zdecentralizowane", rozmyte, rozrzucone, rozczapierzone - nie ma ośrodka zawiadującego, panuje bezwład i przesunięcie ku czerwieni
"Symetryzowali centra chiralne" - tak patrzę na Wikipedii teraz i ma być to pojęcie rozszerzające "asymetryczny atom węgla" - nas uczyli że można stosować zamiennie, a chodzi o atom węgla połączony z czterema różnymi podstawnikami - na przykład drugi atom węgla w butan-2-olu (od góry grupa metylowa, wodór i hydroksylowa, na dole etylowa, ogólnie o coś takiego chodzi http://slideplayer.pl/slide/55290/1/ima ... lności.jpg
Chciałem to tak napisać żeby nie musieć tego dodawać - symetryzowali, zdecentralizowali - chodzi o to samo, nie ma centrum - to miało na celu pokazać stagnację, monotonię życia, wypranie z uczuć, jakie przechodzi podmiot liryczny - miał gwiazdy, a teraz mu je gdzieś rozwalili. Miał różne podstawniki, związek jakiś braci stereoizomerów z którymi mógł sobie pogadać - ale jest już symetryczny, achiralny i w każdym calu taki sam.
Człowiek jest tylko trzciną, ale trzciną myślącą Blaise Pascal - no to ja mu ją złamałem, jest intelekt, jest myśl ale trzcinka na pół zgięta - prawie jak Miciński w "Ananke"
(...)Ja, budowniczy nadgwiezdnych miast
szydzę z rozpaczy gasnących gwiazd.
Jest polemika? No jest
A samobójstwo Borowskiego bo na lekcji przerabiamy jego opowiadania i wiem że się zabił - tutaj miałem kontrowersje, wahałem się czy to dać, jego opowiadania robią wrażenie i nie wyobrażam sobie z jak dużym ciężarem zmagał się on po wojnie. Aaale - Wikipedia podaje że przyczyną mógł być nieszczęśliwy romans (czytałem o tym wcześniej)
To też miało być "kraterem", nagromadzeniem wybuchu emocji - człowiek który przeżył piekło na ziemi ginie wcale nie przez tak oczywistą przyczynę
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Tadeusz ... ki_(poeta)

Sarah pisze: żałosność.

Żałosnosć jest ok chyba - żeby nie było, myślałem nad "żałością" ale żałosnosć jest prawdziwsza i nawet brzmi żałośniej

Sarah pisze:
hmmmm PRZEKOMBINOWAŁEŚ !

Jak to nie zachwyca Gałkiewicza, jeśli tysiąc razy tłumaczyłem Gałkiewiczowi, że go zachwyca.

A tak serio to dziękuję za krytykę, strasznie mi głupio za ten początek. Te metafory miały dawać siłę wyrazu, kondensować słowa, być jak bombardowanie (albo mapa bombardowań, np to z celą Kaliksta jest do zakończenia "Oni" Witkacego - przekleiłem fragment )żeby unikać słów "ja kocham a ona nie,ja jestem tu a oni gdzieś" a chyba wyszło jak zawsze - pilnowałem też żeby liczba sylab się zgadzała

Added in 17 minutes 11 seconds:
Dobra bo może posypać się grad oskarżeń - " "związek jakiś braci stereoizomerów" - (no homo ) w sensie TEN związek z asymetrycznym atomem węgla, znanym jako np centrum chiralności tworzy stereoizomery, które mają odmienne właściwości nie tylko chemiczne, ale i fizyczne (a potem wyszczególniamy enancjomery i diastereoizomery ale już nie zanudzam)

Begied21 pisze: Jak to nie zachwyca Gałkiewicza, jeśli tysiąc razy tłumaczyłem Gałkiewiczowi, że go zachwyca.

Gombrowicz był mistrzem słowa, a i tak dla wielu jest trudny w odbiorze Jak dojdziesz do takiej perfekcji - będziesz sobie tworzył nowe słowa i nowe połączenia . Teraz jest czas żmudnej, nudnej dłubaniny i nauki operowania pojęciami

Begied21 pisze: podmiot liryczny wyraża refleksję jak jego obiekt westchnień, ciemnolica bialogłowa se poszła do osoby odmiennej od podmiotu lirycznego

taaak? widać, że odleciałeś w kosmos a refleksji nad postępkiem kobiety - jakoś w tym kosmosie nie widać.

Mam propozycję - spróbuj raz jeszcze. Wyrzuć te wszystkie dziwaczne metafory, skup się na uczuciach podmiotu. Wyobraź sobie scenę, którą chcesz bym zobaczyła - i ją opisz. Zostaw na razie rytmikę i ilość sylab w tekście. Nie staraj się na siłę dopasowywać słów.
Namaluj mi obraz. Nawet jeśli wyjdzie banalny - zobaczymy, czy umiesz przekazać emocje.

Na kiedy?

Begied21, na po świętach
Nie śpiesz się, pomyśl, pobaw się słowami - ale tak, by w najbardziej PLASTYCZNY i prosty sposób opowiedzieć historię
Bardzo jestem ciekawa, czy uda Ci się uniknąć "ja kocham a ona nie, ja jestem tu a oni gdzieś" a jednocześnie nie wylatywać w "przestrzeń trójwymiaru"

Nie uda się

Begied21, NIE MARUDZIĆ !
PRÓBOWAĆ !

Nie marnuj tego co masz w sobie. Bo masz. Tylko jeszcze nie umiesz nad tym panować.

@Sarah
No dobra, spróbuję

Begied21 pisze:

Rumcajs pisze:
Masz plusa, ale nie za tekst nie za cały. Dla mnie za zagmatwany. Zbyt oczywisty. Lubię, prosty metaforyczny język.. Staff, o ten np.PODWALINY

Budowałem na piasku
I zawaliło się.
Budowałem na skale
I zawaliło się.
Teraz budując, zacznę
Od dymu z komina.

Są trzy stopnie języka według mojego mentora, słowicze trele - badziew. W poszukiwaniu straconego czasu - Podwaliny. Trzeci tworzy się sam, jest sygnaturą.

Faktycznie - swoją drogą to Staff był mistrzem takich przejść językowych, jak w "Tajemnicy" z "Dnia duszy" 1913
(...)Wiem, co śni las...
Pełna cudów noc jasna, tęskniąca
Zbyt długi czas
W myśl mą blaskiem wglądała miesiąca...

Zbyt długo, zbyt
We mnie ciszą wtapiała się głuszy...
I nim wstał świt,
Zakochała się noc w mojej duszy(...)

Albo "Krysta spod płota", gdy Staff był już chyba pod wpływem chrześcijańskim:
Krysto spod plota! Jasna rzecz!
Śmiech z piersi się wyrywa!
Dopiero teraz zgadłem, przecz
Ty jesteś tak cnotliwa.
Odkryłem cnoty tajną nić:
Gdy męka rządzi światem,
Aby cnotliwym jak ty być,
Potrzeba być wariatem!

No i oczywiście "Dzwoń, serce moje, na odjazd od brzegów!(...)" czyli "Odjazd w marzenie"
Mam poezję Staffa i kiedyś ją czytałem, nawet dobre czasy to były, parafrazując nie istniał kres ni granica
W sumie racja, mogłem przekombinować, ale chyba nie jest tak źle?

Źle nie dobrze nie, ot tak sobie, moim zdaniem oczywiście. A kontynuując wątek poetów. Dylan Thomas - wiele można się nauczyć czytając wiersze autora. Tak intuicyjnie punkt wyznaczam