Ten wiersz jest bardzo gruby i źle się z tym czuje ledwo nawet mieści się w strofy
lekarze mówili mu żeby się odchudził i że chodzi tu o jego zdrowie
postanowił więc przejść na dietę by nie ważyć tyle słów zaczął ćwiczyć co wers
początki nie były łatwe wciąż czuł szaleńczy głód słowa jednak ciężko trenował

efekty widać było ze strofy na strofę
sylwetka powoli się kształtowała
i sam wiersz czuł się lepiej
cały czas nie przestawał ćwiczyć

kondycja powoli wracała
już bez zadyszki schodził
po schodach z myśli
nawet zdobył metaforę

dumny z siebie
ćwiczył dalej
wytrwale
aż

w
końcu
przestał
jeść

.............
........
....
..

przypis lekarza
ostania strofa nie ma słów
wiersz przesadził z odchudzaniem

Nie umię w poezję ale zabawne

To je dobre
U i ówdzie słówko można by wyskubać: "Ten wiersz jest bardzo gruby i źle się z tym czuje ledwo nawet mieści się w strofy", słowo "nawet" jest do pominięcia - ale pomysł fajny, realizacja niezła.

Toyer, to Twój drugi wiersz (pierwszym był Dwa spojrzenia), który przeczytałam z zainteresowaniem:)
Jak na osiemnaście publikacji, nie jest to może zbyt dobry wynik, ale najważniejsze jest to, że odszedłeś od enigmatycznych i nic nie znaczących sformułowań. I to chciałabym bardzo docenić
Ten wiersz, jak słusznie zauważył Romecki, wymagałby dopieszczenia i wyczyszczenia.
Mnie przeszkadza kilkakrotne użycie "strofy" - a przecież jest i zwrotka i część , i można też się pokusić o czterowiersz, czy też tercynę - tu mógłbyś się też pobawić w odchudzanie
Masz też jeszcze linijkę wiersza - zamiast wersu I można by było skończyć kropką zamiast słowem
Ale to już wyłącznie rodzaj zabawy literackiej.
Najważniejsze zrobiłeś - ładnie to wszystko wymyśliłeś i skomponowałeś.
Uśmiech dla Pana

Cudo

Nie wiem co to jest czterowiersz a tym bardziej tercyna, moja wiedza ogranicza się do tego że jest coś takiego jak strofa wers i rym:D

Zabawne i przypomina mi moje początki pisania wierszy, kiedy dostawałam rady, aby tekst odchudzić i odchudzałam.