nie jesteśmy inni ani wyjątkowi

nie jesteśmy genialni ani patologiczni

jesteśmy częścią organicznej materii całego świata

jesteśmy częścią wiśniowego kompotu

pływamy w tym samym i jesteśmy tym samym

ale... jesteśmy pestkami w tym kompocie

czuć nas i widać w toni czerwonych,

pływających, przesiąkających siebie nawzajem,

zbędnych duplikatów kolegium szefów sztabów

z problemem przechodzenia przez ulice

zatoniemy na tym titanicu, ale przynajmniej

nie kupimy sobie miejsca na szalupie...

zostaniemy ludźmi i umrzemy jako ludzie

Rzuca mi się w oczy bardzo fajny kwaśny obraz, aczkolwiek trochę nadpsuty przez "niedojrzały" koniec. Utwór bardzo fajnie prowadził mnie przez kolejne wersy, i zamiast puścić dalej poza utwór, rozbił o brzegi ostatniego wersu. Niemniej dla mnie kąśliwy.

Całość była by nie zła, ale jak tylko doszedłem do Titanica wszystko zaczęło się sypać, sama nazwa "Titanic" działa na mnie, jak czerwona płachta na byka, pewnie przez film Jamesa Camerona, który dla mnie był porażką.



Pozdrawiam

Mariusz Klepaczko